Το αποτυχημένο παρόν των Γεωργικών Συμβουλών & το λαμπρό παρελθόν των Γεωργικών Εφαρμογών

Προφανώς και φταίει κάτι βαθύτερο από την ανικανότητα ή τα «καπρίτσια» του Α ή Β υπάλληλου ή πολιτικού προσώπου Συγγραφέας: Βασίλης Ζαμπούνη...


Προφανώς και φταίει κάτι βαθύτερο από την ανικανότητα ή τα «καπρίτσια» του Α ή Β υπάλληλου ή πολιτικού προσώπου

Συγγραφέας: Βασίλης Ζαμπούνης

Έχοντας κληρονομήσει μια σειρά από αποτυχημένες απόπειρες τουλάχιστον 17 ετών -ήδη από την εποχή του κανονισμού 1782/2003 και της ΚΥΑ 303894/11.8.2006- το Μέτρο των Γεωργικών Συμβουλών συνεχίζει να είναι βραχυκυκλωμένο. Συνεταιρισμοί, επιστήμονες γεωπόνοι, γραφεία συμβούλων, διαχειριστικοί υπάλληλοι του Υπουργείου έχουν εμπλακεί σε αδιέξοδο. 

Ακόμη και για τις ανεπαρκέστατες και ελάχιστες έξι Περιφέρειες, που υποτίθεται πως εγκρίθηκαν, υπάρχουν περιπτώσεις όπως το Βόρειο Αιγαίο χωρίς ούτε ένα σύμβουλο άρα ούτε και αγρότη! Και να σημειωθεί ότι έχουν γίνει εδώ και πολλούς μήνες προσλήψεις εξειδικευμένων επιστημόνων, οι μισθοί και τα έξοδα τρέχουν, και είτε “αναμένουν στο ακουστικό τους”, είτε μαθαίνουν πως “κόπηκαν” για ασήμαντες αφορμές. 

Παραδείγματος χάριν, είναι απολύτως λογικό να αποκλείονται του Μέτρου εταιρείες παροχής συμβουλών με νομικές, ποινικές εκκρεμότητες στη Δικαιοσύνη. Όμως δεν καταλαβαίνω γιατί εκ προοιμίου έχουν αποκλειστεί οι γεωργικοί συνεταιρισμοί, βασικό καθήκον των οποίων θα έπρεπε να είναι η παροχή συμβουλών στους αγρότες μέλη τους, υπό τις απαραίτητες προϋποθέσεις, φυσικά. Ή γιατί αποκαλύφθηκε κάποιος ΚΑΔ, ο οποίος όμως ποτέ δεν είχε λειτουργήσει. Τώρα, και παραμονές εκλογών, καλείται ο αρμόδιος Υπουργός να «βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά».

Προφανώς και φταίει κάτι βαθύτερο από την ανικανότητα ή τα «καπρίτσια» του Α ή Β υπάλληλου ή πολιτικού προσώπου. Διατηρώ σοβαρότατες επιφυλάξεις αν η όλη «φιλοσοφία» της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, συναντώντας το ελληνικό κράτος- είτε μεταβυζαντινό είτε επιτελικό- θα μπορούσε να δώσει ποτέ ένα αποτέλεσμα ισάξιο με εκείνο της Υπηρεσίας των Γεωργικών Εφαρμογών του Υπουργείου Γεωργίας.

Τις δεκαετίες ’50 και ’60 οι Γεωργικές Εφαρμογές ανοικοδόμησαν την ελληνική γεωργία πάνω στα ερείπια του πολέμου και σύντομα η Ελλάδα ξανάγινε αυτάρκης σε βασικά προϊόντα. Μεγάλο στήριγμα αποτέλεσαν και οι συνεταιρισμοί, αυτοί που τώρα έχουν εκ προοιμίου αποκλειστεί από το Μέτρο των Γεωργικών Συμβουλών, άγνωστο γιατί. Δυστυχώς το λαμπρό έργο των Γεωργικών Εφαρμογών ανακόπηκε βίαια από την δικτατορία του 1967 και οι γεωπόνοι της Υπηρεσίας – επιστήμονες με μεταπτυχιακές σπουδές, δημόσιοι υπάλληλοι εργαζόμενοι με αυταπάρνηση παρά τους γλίσχρους μισθούς της εποχής εκείνης- όσοι δεν απολύθηκαν λόγω “φρονημάτων”, όπως ο Διευθυντής Γιάννης Μήλιος, εξαναγκάστηκαν να κλειστούν στα γραφεία της κεντρικής υπηρεσίας στην Αθήνα καθώς απαγορεύτηκαν και οι μετακινήσεις των ειδικών γεωπόνων, ώστε να αποκοπεί ο ομφάλιος λώρος που μετέφερε στην αγροτική ύπαιθρο ακόμη και τις ιδέες της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Δυστυχώς, ακόμη και μετά την πτώση της Χούντας, το 1974, οι Γεωργικές Εφαρμογές ποτέ δεν ξαναβρήκαν το παλιό τους πραγματικό αντικείμενο, το Agricultural Extension, θεμέλιο κάθε ανεπτυγμένης γεωργίας σε Ανατολή και Δύση. Αντιθέτως μετατράπηκαν σε γραφειοκρατικούς χειριστές των κοινοτικών προγραμμάτων.

Στο Τεύχος 51 του περιοδικού Ελιά & Ελαιόλαδο είχαμε κάνει ένα Αφιέρωμα.

Αξίζει ένα κλίκ, να ανατρέξετε να δείτε πως με τα ελάχιστα (ανύπαρκτα) μέσα της εποχής εκείνης, αγρότες, που στις περισσότερες περιπτώσεις είχαν πάει μόνο λίγες τάξεις του Δημοτικού σχολείου, όχι μόνο κατανοούσαν αλλά και εφάρμοζαν κατά γράμμα τις οδηγίες των γεωπόνων. Με τεράστια προσωπική έκπληξη είδα όλες τις λεπτομέρειες που κατέγραφαν στο “Βιβλίον Λογαριασμού επιβλεπόμενης καλλιέργειας”, και “εκτροφής ζώων” αντίστοιχα, δηλαδή, εισροές – εκροές, έσοδα – έξοδα, κι όλα αυτά όχι επειδή τα προέβλεπε κάποιο χρηματοδοτούμενο πρόγραμμα, αλλά γιατί αποτελούσαν βασικό “εργαλείο” της δουλειάς τους, πώς βαδίζει η εκμετάλλευσή τους. Και δεν ήταν μόνο οι αγρότες, αλλά και οι αγροτόπαιδες και οι αγροτονεάνιδες και οι αγρότισσες στις σχολές Οικοκυρικής, που κάλυπταν μια σειρά από γνώσεις οικιακής οικονομίας και όχι μόνο. Παράδειγμα, μάθαιναν ακόμη και για την συσκευασία των επιτραπέζιων ελιών. Κάπως έτσι, και με λίγο Σχέδιο Μάρσαλ, αλλά κυρίως με όραμα, και πολύ κόπο ξαναχτίστηκε η κατεστραμένη και διαιρεμένη -να μην το ξεχνάμε- Ελλάδα.

Την αναβάθμιση της Υπηρεσίας των Γεωργικών Εφαρμογών, την είχα συμπεριλάβει στο Κεφάλαιο 38: Διαπιστώσεις και Προτάσεις Ελαϊκής Πολιτικής, (βλέπε σελίδα 652), της Εγκυκλοπαίδειας Ελαιοκομίας: Το Ελαιόλαδο.



(φωτογραφία, Η πρώτη πανελλήνια σύσκεψη των Επιθεωρητών Γεωργίας για την ίδρυση της Διεύθυνσης Γεωργικών Εφαρμογών του Υπουργείου Γεωργίας, 1949, στην Ανωτάτη Γεωπονική Αθηνών, μαζί με καθηγητές της. Αρχείο Βασίλη Σταματίου Ζαμπούνη)


πηγή: olivenews.gr

Σχόλια