Ποιός κυβερνάει αυτόν το τόπο...!!! Ούτε μια αναφορά στον Γεωτεχνικό κλάδο στο Νομοσχέδιο της Ανώτατης Εκπαίδευσης από Τσίπρα & Μητσοτάκη ...

Ούτε μια αναφορά στον γεωτεχνικό κλάδο στο νομοσχέδιο της ''ανώτατης εκπαίδευσης'' από τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ...

Ούτε μια αναφορά στον γεωτεχνικό κλάδο στο νομοσχέδιο της ''ανώτατης εκπαίδευσης'' από τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον  αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης τον Κυριάκο Μητσοτάκη , αλλά και από το σύνολο των πολιτικών κομμάτων στη βουλή  ...η ανάπτυξη θα έρθει με το μυστρί και το καλέμι...και θα τρώτε μπετόβεργες και καρφιά...

Σανός...ούτε για δείγμα !!!!

Όχι μόνο η κυβέρνηση αλλά και η αντιπολίτευση δεν είπαν μια κουβέντα για τους χιλιάδες πτυχιούχους γεωπόνους / γεωτεχνικούς της της ανώτατης τεχνολογικής εκπαίδευσης και τις οικογένειες τους ....  

Κατά τα άλλα όλοι στηρίζουν τον πρωτογενή τομέα...Ντροπή !!!

ΤΕΛΙΚΑ... Ποιός κυβερνάει αυτόν το τόπο...!!!

Α. Τσίπρας: Προεδρικό Διάταγμα για τα επαγγελματικά προσόντα των αποφοίτων μηχανικών των ΤΕΙ. Με κριτήρια ακαδημαϊκά προχωρούμε στη δημιουργία Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής

Η πρότασή μας είναι να προχωρήσουμε άμεσα στη σύνταξη ενός προεδρικού διατάγματος με τα επαγγελματικά προσόντα των αποφοίτων μηχανικών των ΤΕΙ, μέσα από τη συνεδρίαση μιας επιτροπής, που θα την απαρτίζουν εκπρόσωποι πολυτεχνικών σχολών των τμημάτων μηχανικών ΤΕΙ και εμπειρογνώμονες, που θα αποτελούνται από αποφοίτους των δύο θεσμών απολύτως ισότιμα.

Αυτό τόνισε σήμερα στη Βουλή ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και σημείωσε τα εξής:

• Με άλλα λόγια, οι πρωτοβουλίες μας συντείνουν στη δημιουργία ενός κλίματος εμπιστοσύνης, γιατί ένα πρόβλημα που διαίρεσε κοινότητες μηχανικών επί τόσες δεκαετίες, προφανώς και δεν μπορεί να λυθεί με το πάτημα ενός κουμπιού, αλλά είμαι σίγουρος ότι οι συνθήκες είναι πια ώριμες, ώστε να καθίσουν ισότιμα οι μηχανικοί να προτείνουν και να βρουν λύσεις.Μας κατηγόρησαν ότι με τις ρυθμίσεις αυτές εξισώνουμε τα πανεπιστήμια με τα ΤΕΙ.
• Τα ΤΕΙ, όμως, είναι Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Οι διδάσκοντες εκεί είναι σε εκλεκτορικά σώματα καθηγητών πανεπιστημίων και συμμετέχουν σε επιτροπές διδακτορικού.
• Υπάρχει μια πραγματικότητα εδώ, την οποία πρέπει να αναγνωρίσουμε και να τη χαιρετίσουμε.
• Υπάρχει πλέον ένα εξαιρετικά σημαντικό και αξιόλογο δυναμικό στα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας μας.
• Υπάρχουν καθηγητές με υψηλά προσόντα, εργαστήρια που θα ζήλευαν μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού, ερευνητικές υποδομές και ομάδες υψηλών επιδόσεων.

Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής

• Συνυφασμένη με την αναβάθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης είναι και η διαδικασία που έχει ξεκινήσει –την εξαγγείλαμε πριν από δυόμισι περίπου μήνες στο Υπουργείο Παιδείας με την παρουσία μου εκεί- και αφορά την ίδρυση του πανεπιστημίου της Δυτικής Αττικής μετά από συζητήσεις βεβαίως και κοινή δουλειά με τα ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά.
• Εκεί, με κριτήρια ακαδημαϊκά προχωρούμε στη δημιουργία ενός πόλου πανεπιστημιακής εκπαίδευσης που ταυτόχρονα, θα είναι σε επαφή και σύνδεση με τις αναπτυξιακές προοπτικές της Δυτικής Αττικής, μια περιοχή η οποία έχει πολύ μεγάλες δυνατότητες, τις οποίες πρέπει να αξιοποιήσουμε, αλλά και πολύ μεγάλες προκλήσεις να αντιμετωπίσει.
• Η δυναμική, που θα απελευθερωθεί από αυτήν τη διαδικασία, πιστεύουμε ότι θα έχει πολλαπλασιαστικά οφέλη, όχι μόνο για τη Δυτική Αττική, αλλά για ολόκληρη τη χώρα, ανοίγοντας επιτέλους τον δρόμο για συνέργειες περιφερειακών πανεπιστημίων και Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.

Κ. Μητσοτάκης: Η ΝΔ θα καταργήσει το νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ

Διαβάστε τις ομιλίες του Α. Τσίπρα και του Κ. Μητσοτάκη

Το νομοσχέδιο που θα ψηφίσουν σήμερα οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ σύντομα θα ανήκει στο παρελθόν. Από το παρελθόν εξάλλου έρχονται, και οι αντιλήψεις που το νομοσχέδιο αυτό πάει να επιβάλει. Δεσμεύομαι ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων και ενώπιον της ελληνικής κοινωνίας ότι η Νέα Δημοκρατία θα το καταργήσει. Στο μέλλον, το νομοσχέδιο αυτό θα αποτελεί απλώς μια απόδειξη για το πώς μια Κυβέρνηση, χωρίς γνώση, χωρίς μέθοδο και χωρίς σχέδιο, αλλά δυστυχώς και χωρίς φραγμούς, επιχείρησε στα μέσα του καλοκαιριού του 2017 να γυρίσει δεκαετίες πίσω την Ανώτατη Εκπαίδευση στη χώρα μας. Και αυτοί, φοβάμαι, είναι οι πιο ήπιοι χαρακτηρισμοί.

Τα παραπάνω δήλωσε σήμερα στη Βουλή ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης.

Πρωτολογία του Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, 

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

συνηθίζουμε να λέμε πως η παιδεία είναι ένα θέμα εθνικής σημασίας, είναι ένα θέμα εθνικό. Και είναι, υπό την έννοια πως είναι ο παράγοντας που καθορίζει το συνολικό πνευματικό επίπεδο ενός λαού.

Μα είναι, θα έλεγα, και θέμα βαθιά κοινωνικό, γιατί επηρεάζει τον τρόπο που οι άνθρωποι μαθαίνουν να λειτουργούν μέσα σε μια κοινωνία και επειδή καθορίζει τον βαθμό στον οποίο οι άνθρωποι έχουν πρόσβαση στις πληροφορίες και στη γνώση, που στις μέρες μας είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό κριτήριο για τη δυνατότητα όλων των πολιτών να έχουν εφόδια, προκειμένου να μπορέσουν να έχουν μια ζωή και μια πρόοδο και να έχουν και τις κατάλληλες εκείνες παροχές από την πολιτεία και την κοινωνία, ώστε να μπορέσουν να χαίρουν όλες τις δυνατότητες εξέλιξής τους σε ισότιμη βάση.

Αυτό, όμως, θα έλεγα εγώ ότι είναι και ένα βασικό κοινωνικό δικαίωμα ταυτόχρονα, αλλά και ένα μέσο για να ασκούν έλεγχο και κριτική οι πολίτες προς την εξουσία. Συνεπώς, η παιδεία δεν είναι μόνο μια υπόθεση εθνική, αλλά είναι, εν τέλει, και ζήτημα Δημοκρατίας.

Ήρθα, λοιπόν, σήμερα στη Βουλή για να μοιραστώ τις σκέψεις μου, σε μια μέρα προσπάθειας για την επανεκκίνηση των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ της χώρας.

Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με μια μικρή αναδρομή, ελπίζοντας ότι δεν θα μακρηγορήσω. Όταν αναλάβαμε τη διακυβέρνηση της χώρας, ξέραμε πως και στον τομέα της παιδείας είχαμε μπροστά μας ένα διπλό και παράλληλο έργο, να αλλάξουμε όλες τις διαλυτικές συνθήκες που είχαν δημιουργήσει στα χρόνια των μνημονίων οι ακραίες παρεμβάσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων και ταυτόχρονα, όμως, να επιχειρήσουμε να στήσουμε κι ένα άλλο όραμα για την εκπαίδευση, να βάλουμε στο παρόν τα θεμέλια του μέλλοντος της εκπαίδευσης στη χώρας μας.

Ξεκινήσαμε αυξάνοντας, παρά τις εξαιρετικά ασφυκτικές, θα έλεγα, δημοσιονομικές συνθήκες το 2015, τη χρηματοδότηση της παιδείας στο 2,8% του ΑΕΠ, αντί να υλοποιήσουμε τις δεσμεύσεις που είχαν πάρει οι προηγούμενες κυβερνήσεις, που ήταν δεσμεύσεις για να την κατεβάσουμε στο 1,8% του ΑΕΠ.

Και του χρόνου αυξάνουμε ακόμα περισσότερο τη χρηματοδότηση σε πανεπιστήμια και τεχνολογικά ιδρύματα, όπως είχαμε δεσμευτεί. Στην επόμενη διετία θα δώσουμε 65 εκατομμύρια ευρώ, 30 εκατομμύρια τον ένα χρόνο και 35 εκατομμύρια τον επόμενο, αρχής γενομένης από τον προϋπολογισμό του 2018.

Και θέλω να το πω αυτό, διότι είναι σωστό να λέμε ότι δεν είναι μόνο τα χρήματα και ότι χρειάζεται να συζητήσουμε για τη φιλοσοφία της εκπαίδευσης, για το μοντέλο της εκπαίδευσης, για το θεσμικό πλαίσιο της εκπαίδευσης, για το περιεχόμενο της γνώσης στα σχολειά μας και τα πανεπιστήμια, η αλήθεια, όμως, είναι πως ιδιαίτερα στα δημόσια πανεπιστήμια και τεχνολογικά ιδρύματα την τελευταία πενταετία η κατάσταση έχει γίνει ασφυκτική. Τόσο ασφυκτική, που καμία σοβαρή μεταρρυθμιστική προσπάθεια δεν θα μπορεί να προχωρήσει γρήγορα, εάν δεν προσπαθήσουμε βήμα-βήμα, ανάλογα με τις δημοσιονομικές δυνατότητες, να αποκαταστήσουμε αυτή τη χρηματοδοτική στενότητα, την ασφυξία των τελευταίων χρόνων.

Το δεύτερο πράγμα που επιχειρήσαμε να κάνουμε, -εάν το πρώτο ήταν να αυξήσουμε μέσα στα πλαίσια που μπορούσαμε τις δαπάνες, δηλαδή να πάμε στο 2,8%, και όχι στο 1,8 και τώρα που ανασαίνουμε περισσότερο, να τις αυξήσουμε ακόμα περισσότερο- και τα καταφέραμε, ήταν αυτό που ίσως θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο σε μια φυσιολογική χώρα. Δηλαδή, τι; Να ανοίγουν τα σχολεία σε όλη τη χώρα και στο πιο απομακρυσμένο νησί και στα πιο ορεινά χωριά στην ώρα τους με βιβλία και να έρχονται οι δάσκαλοι και οι καθηγητές στην ώρα τους και όχι τον Δεκέμβρη.

Και νομίζω ότι ο Σεπτέμβρης του 2016 ήταν ένα ορόσημο, γιατί όλα τα σχολειά και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές άνοιξαν στην ώρα τους με τους εκπαιδευτικούς στη θέση τους και με τα βιβλία στα χέρια των μαθητών από τη πρώτη σχεδόν μέρα.

Και ξέρετε κάτι; Ορισμένες φορές σε αυτήν τη χώρα το να μιλάς για το αυτονόητο δεν είναι κάτι δεδομένο. Διότι η συνήθης κριτική που ασκείται σε αυτήν την Κυβέρνηση, πέραν των άλλων, των ιδεολογικών, των πολιτικών διαφορών, είναι η κριτική περί ανικανότητας. Μακάρι να ήσασταν και εσείς τόσο ανίκανοι τα προηγούμενα πέντε μνημονιακά χρόνια και να ανοίγατε τα σχολειά στην ώρα τους!

Ή ίσως η χώρα, εάν ήσασταν τόσο ανίκανοι, να μην είχε βρεθεί στη θέση που βρέθηκε!

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εδώ και πολλούς μήνες έγιναν εξαντλητικές συζητήσεις με το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας για το σχέδιο που σήμερα φέρνουμε στην κρίση της Ολομέλειας της Βουλής. Και υπήρξαν βεβαίως -διότι αυτό είναι και στοιχείο της δημοκρατίας μας, ο αντίλογος, οι διαφορετικές απόψεις- σημαντικές συνθέσεις και εντυπωσιακές συγκλίσεις στο μεγαλύτερο μέρος, θα έλεγα, του νομοσχεδίου που σήμερα σας παρουσιάζουμε. Υπήρξαν συγκλίσεις που το βελτίωσαν, χωρίς όμως να αλλάζουν τη φιλοσοφία του. Μια φιλοσοφία που συνοψίζεται σε περισσότερη δημοκρατία, σε θέσπιση ακαδημαϊκών κανόνων, στο άνοιγμα των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στα οικονομικά ασθενέστερα τμήματα του πληθυσμού και στη σύνδεση των ιδρυμάτων με την κοινωνία και με αυτό που ονομάζουμε προσπάθεια για την παραγωγική ανασυγκρότηση.

Όταν αναλάβαμε, βρήκαμε τα πανεπιστήμια φορτωμένα με αποτυχημένες δομές διοίκησης, με τα διαβόητα συμβούλια διοίκησης -που ήταν η μεγάλη μεταρρύθμιση της πρώην Υπουργού, της κ. Διαμαντοπούλου- με ανθρώπους άλλοτε ικανούς και καταξιωμένους επιστήμονες καλών προθέσεων, από τους οποίους όμως ζητήθηκε –χωρίς να το θέλουν οι ίδιοι- να παρεμβαίνουν στα ΑΕΙ και τελικά να έχουν αποφασιστικό λόγο στον προσδιορισμό των διοικήσεών τους και σε άλλες περιπτώσεις ανθρώπους με ελάχιστες γνώσεις για τα πανεπιστήμια στη χώρα μας και την ελληνική πραγματικότητα.

Τα συμβούλια αυτά δεν φτιάχτηκαν εν τέλει για να αποτελέσουν αυτό που λέει το όνομά τους, δηλαδή συμβουλευτικούς παράγοντες, αλλά για να αναλάβουν να κάνουν τη βρώμικη δουλειά, επιτρέψτε μου την έκφραση, της τότε Κυβέρνησης και να ξεριζώσουν από τα πανεπιστήμια ανεπιθύμητες τότε διοικήσεις. Και γι’ αυτό είχαν το δικαίωμα –προσέξτε- να απορρίπτουν ακόμα και υποψηφιότητες μελών ΔΕΠ για τις διοικήσεις των πανεπιστημίων, για τη θέση του Πρύτανη και του Κοσμήτορα. Και εντελώς συμπωματικά απέρριψαν τις υποψηφιότητες όλων σχεδόν των υποψηφίων που ήταν αντίθετοι με την πολιτική της τότε Κυβέρνησης, χωρίς καν να μπουν στον κόπο να παρουσιάσουν, σε πολλές περιπτώσεις, και ένα επίσημο σκεπτικό για την απόρριψη των υποψηφιοτήτων.

Μας κατηγορείτε, λοιπόν, για κρατισμό και για παρεμβατισμό στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, ενώ υπερασπιστήκατε τον πιο αντιδημοκρατικό θεσμό στον ακαδημαϊκό χώρο από τη μεταπολίτευση και μετά. Υπήρξε, άραγε, ένας θεσμός που να υποβάθμιζε τη νοημοσύνη των πανεπιστημιακών με τόσο σαφή τρόπο τα τελευταία σαράντα πέντε χρόνια; Υπάρχει, άραγε, κάποια αντίστοιχη διαδικασία σε ευρωπαϊκά πανεπιστήμια; Καταργούμε, λοιπόν, τα συμβούλια διοίκησης για να αποκαταστήσουμε τη δημοκρατία και το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Πρόκειται, θα έλεγα, για μια στοιχειώδη κίνηση σεβασμού προς την πανεπιστημιακή κοινότητα.

Μας κατηγορείτε, επίσης, ότι δεν θέλουμε τη σύνδεση των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με τις συνεχώς εξελισσόμενες ανάγκες της κοινωνίας, ενώ εμείς στην πραγματικότητα καινοτομούμε με σχέδιο και ιδρύουμε σε κάθε περιφέρεια της χώρας Ακαδημαϊκά Συμβούλια Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας. Με απλά λόγια, συγκροτούμε δομές που θα βοηθούν τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, αλλά και τα ερευνητικά κέντρα να συνδέονται μεταξύ τους, αλλά και με τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και των τοπικών κοινωνιών.

Γιατί εμείς έτσι αντιλαμβανόμαστε πως μπορεί να έρθει η πρόοδος, από την αλληλεγγύη και τη συνεργασία, όχι από τον εξοντωτικό ανταγωνισμό, με το να προσπαθούν τα ανώτατα ιδρύματα να διεκδικούν χρηματοδοτήσεις για κοινά ερευνητικά προγράμματα και όχι με το να προσπαθούν το ένα να βγάλει το μάτι του άλλου, όπως οι απόψεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης θέλουν, για να καταφέρουν τελικά να επιβιώσουν μονάχα τα πιο δυνατά και εγώ θα πρόσθετα, ενδεχομένως, όχι τα πιο δυνατά, αλλά τα πιο διαπλεκόμενα.

Και θέλω να σταθώ λίγο εδώ, διότι μέχρι σήμερα γνωρίζαμε για τον βιολογικό δαρβινισμό, ξέραμε για τον κοινωνικό δαρβινισμό, αλλά τώρα θα μάθουμε ότι υπάρχει και ο πανεπιστημιακός δαρβινισμός.

Τον μάθαμε από μια πρόσφατη δήλωση του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, του κ. Μητσοτάκη, ο οποίος μας είπε ότι επιθυμεί ένα μοντέλο εξοντωτικής αξιολόγησης στα ΑΕΙ και μάλιστα αξιολόγησης συνδεδεμένης με τον προϋπολογισμό, με τις κρατικές δαπάνες, ώστε στο τέλος όσα ιδρύματα δεν ανταπεξέρχονται, να μην επιβιώνουν, να πέφτουν στον καιάδα.

Χαίρομαι εγώ που η Αξιωματική Αντιπολίτευση λέει ευθαρσώς τις απόψεις της, γιατί έτσι μπορεί να γίνει μια ουσιαστική αντιπαράθεση ιδεών και να καταλάβει και ο ελληνικός λαός ποιες είναι οι απόψεις μας και τι προτείνουμε για την επόμενη μέρα.

Θα μου επιτρέψετε όμως να σχολιάσω αυτή την άποψη, που, επαναλαμβάνω, χαίρομαι που τη λέτε ευθέως. Είναι μια ακραία νεοφιλελεύθερη αντίληψη για τον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας μας και κυρίως για τη θέσμιση, για τον τρόπο λειτουργίας της ακαδημαϊκής μας κοινότητας. Είναι μια ακραία νεοφιλελεύθερη αντίληψη για τα πανεπιστήμια της χώρας, την οποία εκφράζει –και μπράβο της που το εκφράζει ευθαρσώς- η νεοφιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη. Οραματίζεται πανεπιστήμια, που ριγμένα στην αρένα του ανταγωνισμού θα αλληλοσκοτώνονται για το ποιο απ’ όλα θα επιβιώσει. Με δυο λόγια συνθήκες ακαδημαϊκού survivor, όλοι εναντίον όλων και ο καθένας μόνος του.

Εμείς, από την άλλη πλευρά, λέμε αξιολόγηση ναι, αξιολόγηση προκειμένου τα πανεπιστημιακά ιδρύματα να γίνουν καλύτερα, όχι προκειμένου κάποια να επιβιώσουν και κάποια να εξοντωθούν, αλλά προκειμένου όλοι μέσα από αυτή τη διαδικασία να ανεβάσουν το επίπεδό τους και να ανεβάσουν το επίπεδο της παρεχόμενης γνώσης στους φοιτητές μας, στους σπουδαστές μας, στη νέα γενιά αυτού του τόπου. Αξιολόγηση λοιπόν ναι, ακαδημαϊκή ζούγκλα όμως όχι.

Την ίδια στιγμή, εμείς μέσα από αυτό το νομοσχέδιο αποκαθιστούμε τη δυνατότητα των φοιτητών να έχουν λόγο για τις σπουδές τους, όπως γίνεται στα περισσότερα ευρωπαϊκά πανεπιστημιακά ιδρύματα. Και εσείς που καμώνεστε εδώ μέσα κάθε φορά ότι είστε πιο Ευρωπαίοι από όλους τους υπόλοιπους, έπρεπε αυτό να το ξέρετε.

Δεν δίνουμε όμως τη δυνατότητα να ψηφίζουν απευθείας οι φοιτητές για την εκλογή των πρυτάνεων, γιατί εδώ έχουμε μια εμπειρία, που μας δείχνει ότι πραγματικά είχε διαμορφωθεί ένα πλαίσιο διαπλοκής και διαφθοράς μέσα στα ιδρύματα. Μόνο που, ξέρετε κάτι; Είναι υποκριτικό εσείς, της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, να κάνετε αναφορά σε αυτό το πλαίσιο για να υπερασπιστείτε την άποψη ότι οι φοιτητές δεν πρέπει να έχουν καμία σχέση και κανέναν λόγο για τις σπουδές τους, διότι αυτή τη διαφθορά και αυτή τη διαπλοκή την είχαν στήσει και την είχαν τροφοδοτήσει οι δικές σας παρατάξεις, οι φοιτητικές παρατάξεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, στα ελληνικά πανεπιστήμια -δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα- και βεβαίως πρυτανικά σχήματα, τα οποία οι τότε κυβερνήσεις ή οι κομματικοί σας σχηματισμοί στήριζαν και συμμετείχαν σε αυτό το αλισβερίσι. Διότι πολλές φορές οι αποφάσεις για το ποιον θα στηρίξει η φοιτητική παράταξη λαμβάνονταν στα κομματικά γραφεία, ούτε καν εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Το να καταγγέλλετε, λοιπόν, τώρα εσείς, είναι τουλάχιστον υποκρισία.

Γι’ αυτό εμείς φέρνουμε έναν νόμο, με τον οποίο φτιάχνουμε ένα πλαίσιο να ψηφίζονται ξεχωριστά οι πρυτάνεις από τους αντιπρυτάνεις, γιατί οι διοικήσεις των ιδρυμάτων δεν είναι κόμματα, δεν κατεβαίνουν κόμματα, αλλά πρόσωπα με τις απόψεις τους. Και πολλές φορές είναι χρήσιμη και η σύνθεση διαφορετικών απόψεων στις διοικήσεις των ιδρυμάτων, αν αυτές υπάρχουν ανάμεσα στους πρυτάνεις και στους αντιπρυτάνεις.

Και επειδή δεν φοβόμαστε εμείς τους φοιτητές και το φοιτητικό κίνημα, αλλά ούτε και τους υποβαθμίζουμε και θεωρούμε ότι έχουν τη δυνατότητα μόνοι τους -και πρέπει αυτήν την εμπιστοσύνη και την αυτοπεποίθηση να τους την εμπνεύσουμε κιόλας- να προστατεύσουν τα ακαδημαϊκά ιδρύματα από διάφορες δυνάμεις οι οποίες λειτουργούν προβοκατόρικα, επαναφέρουμε το πλαίσιο για το πανεπιστημιακό άσυλο, για το οποίο τόσο μεγάλη φασαρία έχει γίνει, εκεί που ήταν επί της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, πριν έρθει η κ. Διαμαντοπούλου και το αλλάξει, εκεί που το είχε η κ. Γιαννάκου.

Τι σας ενοχλεί τόσο πολύ σε αυτό; Τόσο πολύ πια είσαστε με τη νεοφιλελεύθερη εκσυγχρονιστική εκδοχή, που ακόμα και τα δικά σας πεπραγμένα τα θεωρείτε οπισθοδρόμηση και μας κατηγορείτε ότι επαναφέρουμε το πλαίσιο Γιαννάκου και δεν αφήνουμε αυτό της Διαμαντοπούλου; Εντάξει, πάρτε τους και στο κόμμα σας αν τόσο πολύ τους αγαπάτε, αλλά ελάτε να μιλήσουμε εδώ επί της ουσίας για το τι κάνουμε.

Διότι με το πανεπιστημιακό άσυλο, πράγματι, η δημόσια σφαίρα είχε βασανιστεί. Είχε βασανιστεί όχι εξαιτίας του στρεβλού θεσμικού πλαισίου, αλλά εξαιτίας της δυνατότητας που είχαν κάθε φορά μικρές ομάδες προβοκατόρικες, κυρίως λόγω της αδυναμίας παρέμβασης του ίδιου του φοιτητικού κινήματος, να δημιουργούν δεδομένα που ευτελίζουν και την έννοια του ασύλου, αλλά και την ίδια την έννοια της ακαδημαϊκής ελευθερίας.

Εμείς, όμως, θεωρούμε ότι πρέπει να δώσουμε τη δυνατότητα να διασφαλίζεται η ελεύθερη παρουσία όλων των ιδεών μέσα στα πανεπιστήμια, αρκεί να σέβονται όλοι τις στοιχειώδεις δημοκρατικές ελευθερίες και διαδικασίες. Διότι η κατάργηση του ασύλου, όπως το γνωρίζαμε, όχι μόνο δεν έλυσε το πρόβλημα, αλλά η εμπειρία λέει ότι το ενέτεινε. Kαι μοναδικός τρόπος κατά την άποψή μας να επιλύονται εντάσεις μέσα στα πανεπιστήμια, είναι ο διάλογος εντός της πανεπιστημιακής κοινότητας και στο πολιτικό επίπεδο. Έτσι λύνονται τα προβλήματα. Έτσι μπορούν να λύνονται τα προβλήματα και όχι με μαζικές αστυνομικές επιχειρήσεις, που θυμίζουν άλλες εποχές.

Με τον νόμο αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επίσης, σταματάμε και τη φάμπρικα των πολύ υψηλών διδάκτρων στα μεταπτυχιακά. Και ξέρετε, αυτό είναι κάτι που για εμάς είναι πάρα πολύ σημαντικό.

Τα δίδακτρα συχνά ορίζονται με όρους αγοράς και όχι με βάση το πραγματικό κόστος του κάθε μεταπτυχιακού προγράμματος. Τα αδικαιολόγητα υψηλά δίδακτρα, από τη μία, απλώς αυξάνουν τα έσοδα μιας μικρής μερίδας καθηγητών. Και εδώ συγκρουστήκαμε και με μικροσυμφέροντα. Γίναμε δυσάρεστοι σε ορισμένους. Τι να κάνουμε; Από την άλλη πλευρά, όμως, υπάρχουν δίδακτρα υψηλά, που αποκλείουν από τις σπουδές όσους φοιτητές δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τα αποπληρώνουν για να τελειώσουν τις σπουδές τους.

Και ορίζουμε αυστηρές προϋποθέσεις για να διαμορφώνεται, όπου αυτό είναι απαραίτητο, το ύψος των διδάκτρων και κυρίως ορίζουμε πως κανένας φοιτητής που έχει γίνει δεκτός σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα δεν θα αποκλείεται από αυτό, αν αποδεδειγμένα έχει οικονομική αδυναμία να πληρώσει τα δίδακτρα αυτά.

Για πρώτη, λοιπόν, φορά θέτουμε όρους για τη δωρεάν φοίτηση όσων έχουν τα ακαδημαϊκά προσόντα, αλλά αδυνατούν να πληρώσουν τα τέλη φοίτησης. Διότι οι σπουδές και τα μεταπτυχιακά πρέπει να είναι για όλους τους νέους και τις νέες που έχουν τα ακαδημαϊκά προσόντα και όχι μόνο για αυτούς που έχουν την οικονομική δυνατότητα.

Ξέρουμε, βέβαια, πως και σε αυτό θα διαφωνείτε εσείς της Νέας Δημοκρατίας, αλλά νομίζω ότι πάνω σε τέτοιες διαφωνίες μας κρίνουν κάθε μέρα οι πολίτες.

Αυτός ο νόμος, όμως, φέρνει και μια σειρά από άλλες σημαντικές καινοτομίες. Ικανοποιεί το πάγιο αίτημα των πολυτεχνικών σχολών για ακαδημαϊκή ισοτιμία των πενταετών πτυχίων τους με master και την ταυτόχρονη απαρχή των διαδικασιών για την επίλυση ενός χρόνιου προβλήματος, που αφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των ΤΕΙ, συμπεριλαμβανομένων και των μηχανικών. Είναι ένα θέμα το οποίο συζητάμε χρόνια -θυμάμαι από τότε που Υπουργός Παιδείας ήταν ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής, ο κ. Κακλαμάνης. Συζητάμε και ξανασυζητάμε ένα θέμα, το οποίο μπορεί να λυθεί και πρέπει να λυθεί με συναινέσεις.

Η πρότασή μας είναι να προχωρήσουμε άμεσα στη σύνταξη ενός προεδρικού διατάγματος με τα επαγγελματικά προσόντα των αποφοίτων μηχανικών των ΤΕΙ, μέσα από τη συνεδρίαση μιας επιτροπής, που θα την απαρτίζουν εκπρόσωποι πολυτεχνικών σχολών των τμημάτων μηχανικών ΤΕΙ και εμπειρογνώμονες, που θα αποτελούνται από αποφοίτους των δύο θεσμών απολύτως ισότιμα.

Με άλλα λόγια, οι πρωτοβουλίες μας συντείνουν στη δημιουργία ενός κλίματος εμπιστοσύνης, γιατί ένα πρόβλημα που διαίρεσε κοινότητες μηχανικών επί τόσες δεκαετίες, προφανώς και δεν μπορεί να λυθεί με το πάτημα ενός κουμπιού, αλλά είμαι σίγουρος ότι οι συνθήκες είναι πια ώριμες, ώστε να καθίσουν ισότιμα οι μηχανικοί να προτείνουν και να βρουν λύσεις.

Μας κατηγόρησαν ότι με τις ρυθμίσεις αυτές εξισώνουμε τα πανεπιστήμια με τα ΤΕΙ. Τα ΤΕΙ, όμως, είναι Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Οι διδάσκοντες εκεί είναι σε εκλεκτορικά σώματα καθηγητών πανεπιστημίων και συμμετέχουν σε επιτροπές διδακτορικού. Υπάρχει μια πραγματικότητα εδώ, την οποία πρέπει να αναγνωρίσουμε και να τη χαιρετίσουμε. Υπάρχει πλέον ένα εξαιρετικά σημαντικό και αξιόλογο δυναμικό στα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας μας. Υπάρχουν καθηγητές με υψηλά προσόντα, εργαστήρια που θα ζήλευαν μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού, ερευνητικές υποδομές και ομάδες υψηλών επιδόσεων.

Συνυφασμένη με την αναβάθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης είναι και η διαδικασία που έχει ξεκινήσει –την εξαγγείλαμε πριν από δυόμισι περίπου μήνες στο Υπουργείο Παιδείας με την παρουσία μου εκεί- και αφορά την ίδρυση του πανεπιστημίου της Δυτικής Αττικής μετά από συζητήσεις βεβαίως και κοινή δουλειά με τα ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά. Εκεί, με κριτήρια ακαδημαϊκά προχωρούμε στη δημιουργία ενός πόλου πανεπιστημιακής εκπαίδευσης που ταυτόχρονα, θα είναι σε επαφή και σύνδεση με τις αναπτυξιακές προοπτικές της Δυτικής Αττικής, μια περιοχή η οποία έχει πολύ μεγάλες δυνατότητες, τις οποίες πρέπει να αξιοποιήσουμε, αλλά και πολύ μεγάλες προκλήσεις να αντιμετωπίσει.

Η δυναμική, που θα απελευθερωθεί από αυτήν τη διαδικασία, πιστεύουμε ότι θα έχει πολλαπλασιαστικά οφέλη, όχι μόνο για τη Δυτική Αττική, αλλά για ολόκληρη τη χώρα, ανοίγοντας επιτέλους τον δρόμο για συνέργειες περιφερειακών πανεπιστημίων και Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.

Και στον τομέα, όμως, της επαγγελματικής εκπαίδευσης γίνονται αποφασιστικά βήματα. Βρήκαμε τα Επαγγελματικά Λύκεια, τα ΕΠΑΛ, σε συνθήκες διάλυσης. Η προηγούμενη κυβέρνηση είχε φροντίσει να βγάλει τους καθηγητές τους σε διαθεσιμότητα για να μπορέσει έτσι να καταργήσει τις πιο δημοφιλείς ειδικότητες των ΕΠΑΛ και να κάνει τα παιδιά εκεί πελατεία για τα ιδιωτικά ΙΕΚ.

Εμείς από την άλλη τα αναβαθμίζουμε τα ΕΠΑΛ. Το έτος μαθητείας είναι πια μια πραγματικότητα. Μας κατηγορούσατε ότι θα είναι ένας θεσμός όπου τα παιδιά θα εργάζονταν χωρίς μισθό και ασφάλιση.

Διαψευστήκατε και σε αυτό και μάλιστα, οικτρά. Η προοπτική που δίνουμε μέσω των νέων διετών δομών που ιδρύουμε στα ΑΕΙ και οι οποίες θα παρέχουν επαγγελματικά πιστοποιητικά ευρωπαϊκών προδιαγραφών, αναβαθμίζει τα ίδια τα ΕΠΑΛ και την τεχνική εκπαίδευση στη χώρα μας. Αυτά τα διετή προγράμματα θα είναι δωρεάν και θα είναι οργανωμένα μέσα στα ίδια τα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω στο τέλος της παρέμβασής μου επί τροχάδην να θυμίσω μερικά ακόμη στοιχεία της πολιτικής μας στην Παιδεία: την αναμόρφωση των σχολικών προγραμμάτων για την Ιστορία και τα Θρησκευτικά, την ενίσχυση της Ειδικής Αγωγής για πρώτη φορά σε τόσο μεγάλο βαθμό με την ίδρυση νέων σχολείων και τμημάτων και την κάλυψη όλων των κενών σε διδακτικό προσωπικό για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας, τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας στις φυλακές για να βγαίνουν οι άνθρωποι από τα αδιέξοδα που τους οδήγησαν εκεί μέσα, αλλά και τις αντισταθμιστικές δομές εκπαίδευσης που θα δημιουργηθούν από τις δομές θεραπείας από τα ναρκωτικά. Όλες αυτές είναι κινήσεις –θα έλεγα- ενός στοιχειώδους εκσυγχρονισμού, μα κι ενός στοιχειώδους ανθρωπισμού.

Επίσης, σχεδιάζουμε παρέμβαση για το επόμενο σχολικό έτος στα υπόλοιπα οχτακόσια τριάντα ολιγοθέσια –μονοθέσια, διθέσια και τριθέσια- σχολεία στη χώρα μας, που έχουν μόνο έναν δάσκαλο και βρίσκονται στις εσχατιές της πατρίδας μας, ώστε να συγκροτήσουν κι εκεί ολοήμερο τμήμα.

Θεσμοθετούμε, με τη βοήθεια βέβαια και τη συνδρομή των ίδιων των εκπαιδευτικών, χίλιες βιβλιοθήκες στα δημοτικά σχολεία της χώρας μας.

Η αιχμή, όμως, του μεταρρυθμιστικού μας προγράμματος είναι οι παρεμβάσεις στο Λύκειο. Υπάρχει ένα νομοσχέδιο, μια παρέμβαση που βρίσκεται ήδη σε διαβούλευση, σε πλατιά συζήτηση και θα έρθει με την επανέναρξη των εργασιών της Βουλής από τις θερινές διακοπές. Αναφέρομαι στις παρεμβάσεις που αφορούν κυρίως τη Β’ και τη Γ’ Λυκείου για την εισαγωγή στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και τα ΤΕΙ.

Το μεγάλο ερώτημα που πρέπει να απασχολεί την κοινωνία μας, είναι αν θα είμαστε μια κοινωνία με ακυρωμένο το Λύκειο και το σχολειό ως βασική εκπαιδευτική βαθμίδα, μια κοινωνία όπου οι εκπαιδευτικές διαδικασίες του Λυκείου θα επιτελούνται από θεσμούς ξένους προς τη δημόσια εκπαίδευση, στα φροντιστήρια δηλαδή, ή αν θα μπορέσουμε να ψάξουμε να βρούμε τους τρόπους για να προχωρήσουμε σε μια ριζική αναμόρφωση των διαδικασιών εισαγωγής στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ, μια ανάγκη που έχει ωριμάσει στην ελληνική κοινωνία, ώστε να αναβαθμίσουμε την εκπαιδευτική διαδικασία μέσα στο σχολειό. Και βεβαίως να δώσουμε τη δυνατότητα στα νέα παιδιά, στην πιο κρίσιμη και ευαίσθητη ηλικία, να έχουν περισσότερες δυνατότητες και ευκαιρίες κρίσης των ικανοτήτων τους και όχι μια κι έξω σε μια κρίσιμη στιγμή στη ζωή μας, όπως είναι αυτή των Πανελλαδικών Εξετάσεων στο τέλος της Γ’ Λυκείου.

Θέλω, όμως, πριν κλείσω να πω και δυο λόγια για την έρευνα, γιατί εμείς εργαζόμαστε για να κρατήσουμε τους νέους ανθρώπους στην Ελλάδα -και είναι ίσως το πιο μεγάλο στοίχημα της επόμενης περιόδου- για να δουλέψουν εδώ, να συμβάλλουν με τις ιδέες τους σ’ αυτό που ονομάζουμε «παραγωγική ανασυγκρότηση». Γι’ αυτό αυξήσαμε τη χρηματοδότηση στην έρευνα κοντά στο 1% του ΑΕΠ, ιδρύσαμε το Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας, το ΕΛΙΔΕΚ, με πόρους 250.000.000 ευρώ, που με τη μόχλευση με τους ιδιωτικούς πόρους μπορούν να φτάσουν συνολικά το 1 δισεκατομμύριο και που ήδη έχει δώσει πάνω από πεντακόσιες υποτροφίες σε νέους επιστήμονες, υποψήφιους διδάκτορες και μετα-διδάκτορες για να παραμείνουν στη χώρα, αλλά και που ήδη δίνει την ευκαιρία σε νέους που έχουν φύγει να επιστρέψουν στη χώρα.

Φτιάξαμε το Ταμείο Συμμετοχών, επίσης με πόρους 250.000.000 ευρώ, μια δομή που θα έχει ως αποστολή το να παίρνει καινοτόμες επιστημονικές ιδέες και να στήνει πάνω σε αυτές νέες επιχειρήσεις, διότι έτσι εμείς καταλαβαίνουμε την έρευνα και τη συμβολή της στην κοινωνική πρόοδο και έτσι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη μάστιγα του επονομαζόμενου «brain-drain», δηλαδή της φυγής από τη χώρα των πιο δυνατών μυαλών της πατρίδας μας.

Ξέρουμε, επίσης, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι στα ελληνικά πανεπιστήμια, όσο κι αν αυτά έχουν δυσφημιστεί στο παρελθόν, και στα ερευνητικά κέντρα της πατρίδας μας γίνεται ουσιαστικό έργο. Η έρευνα που γίνεται και στα τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα και στα ερευνητικά κέντρα της χώρας μας, είναι σπουδαία έρευνα και μέσα από τα δημόσια ερευνητικά κέντρα προκύπτουν ακόμα και επιχειρήσεις που αναπτύσσουν τεχνολογίες, που τις εξάγουν και καταλήγουν να συνεργάζονται ακόμα και με κολοσσούς.

Μια τέτοια περίπτωση ήταν αυτή της Innoetics της οποίας ανακοινώθηκε πριν λίγο καιρό η εξαγορά της από την Samsung, μια εταιρεία αποκλειστικά από νέους Έλληνες επιστήμονες, που δημιούργησε μια καινοτόμα τεχνολογία, η οποία δεν είναι μόνο οικονομικά προσοδοφόρα, αλλά έχει και μια κοινωνική ανταποδοτικότητα, βελτιώνει τη ζωή των ανθρώπων.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, απέναντι σε όλα αυτά που εμείς προτείνουμε, ελπίζω ότι και σήμερα θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε την αντιπρόταση. Απέναντι σε αυτά που εμείς προτείνουμε αντιπαραβάλλεται το νεοφιλελεύθερο όραμα της Νέας Δημοκρατίας για την εκπαίδευση και η μόνη πρόταση αυτού του οράματος, όπως και κάθε άλλου σχεδίου της Νέας Δημοκρατίας για τις παροχές προς τους πολίτες, θα έλεγα ότι συμπυκνώνεται σε μια και μόνο λέξη: ιδιωτικό. Ιδιωτικά σχολεία, ιδιωτικά πανεπιστήμια, ιδιωτικά νοσοκομεία, ιδιωτική ασφάλιση, ιδιωτικές υπηρεσίες καθαριότητας και φύλαξης, για να φτάσω ως εκεί, κοκ..

Όχι, εμείς δεν θα ευνοήσουμε αυτήν την επιχειρηματικότητα, που τρέφεται από τα κενά της κρατικής πολιτικής και στο τέλος καταλήγει να κοστίζει στο κράτος και στους πολίτες πολύ περισσότερα.

Εμείς από την άλλη πλευρά επιχειρούμε να δημιουργήσουμε και να ευνοήσουμε την επιχειρηματικότητα της καινοτομίας και του κοινωνικού οφέλους και ίσως είναι μια ευκαιρία σήμερα να ακούσει η ελληνική κοινωνία ποια είναι η άλλη πρόταση, η νεοφιλελεύθερη πρόταση. Διότι εμείς, για να το γενικεύσω, δεν αντιμετωπίζουμε και την κοινωνία ή τους πολίτες σαν μια αμόρφωτη μάζα, ως αδαή πλειοψηφία, όπως τη χαρακτήρισε ο κ. Μητσοτάκης.

Να σας πω και κάτι άλλο. Ακριβώς επειδή εμείς δεν θεωρούμε ότι είναι η αδαής πλειοψηφία, η οποία κρίνει τους πολίτες, κρίνει τις πολιτικές αποφάσεις…

Ίσως γι’ αυτό, άλλωστε, όταν θέλετε να απευθυνθείτε σε μια κοινωνική κατηγορία, πιστεύετε ότι η επικοινωνία αρκεί και όχι το περιεχόμενο των προτάσεών σας. Πιστεύετε, δηλαδή, ότι αν πάτε στους αγρότες και καθίσετε σε δεμάτια από άχυρο, θα τους πείσετε ότι έχετε πρόταση για την αγροτική πολιτική ή όταν πάτε στους ψαράδες και καθίσετε στους πάγκους.

Εσείς, λοιπόν, αντιμετωπίζετε τους ανθρώπους σαν αυτό που σας συμφέρει να είναι. Εμείς τους αντιμετωπίζουμε σαν αυτό που αξίζει να γίνουν, πολίτες μορφωμένοι, με γνώση, σε μια δημοκρατική κοινωνία, που θα δίνει ισότιμες ευκαιρίες σε όλους.

Πρωτολογία Κ. Μητσοτάκη

Κύριες και κύριοι Βουλευτές,

Το νομοσχέδιο που θα ψηφίσουν σήμερα οι Κοινοβουλευτικές Ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ σύντομα θα ανήκει στο παρελθόν. Από το παρελθόν εξάλλου έρχονται, και οι αντιλήψεις που το νομοσχέδιο αυτό πάει να επιβάλει. Δεσμεύομαι ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων και ενώπιον της ελληνικής κοινωνίας ότι η Νέα Δημοκρατία θα το καταργήσει. Στο μέλλον, το νομοσχέδιο αυτό θα αποτελεί απλώς μια απόδειξη για το πώς μια Κυβέρνηση, χωρίς γνώση, χωρίς μέθοδο και χωρίς σχέδιο, αλλά δυστυχώς και χωρίς φραγμούς, επιχείρησε στα μέσα του καλοκαιριού του 2017 να γυρίσει δεκαετίες πίσω την Ανώτατη Εκπαίδευση στη χώρα μας. Και αυτοί, φοβάμαι, είναι οι πιο ήπιοι χαρακτηρισμοί.

Κυρίες και κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ,

H πολιτική παρακμή της Συμπολίτευσης και η σταθερή ροπή της Κυβέρνησης προς τον αυταρχισμό εκδηλώνονται πια ξεκάθαρα στον τρόπο με τον οποίον νομοθετείτε. Ενεργείτε πλέον χωρίς αναστολές. Με νόμους - σκούπα και με αναρίθμητες τροπολογίες που έρχονται στην Ολομέλεια, λίγο πριν κλείσει για την θερινή ανάπαυλα η εθνική αντιπροσωπεία. Η νομοθετική παρακμή του Κοινοβουλίου έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Δυστυχώς με την ανοχή του Προέδρου της Βουλής, ο οποίος είναι πια συνένοχος σε αυτόν τον ευτελισμό της νομοθετικής διαδικασίας. Και βέβαια επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ συμβαίνουν πρωτοφανή πράγματα, όχι μόνο εντός, αλλά και εκτός του κτηρίου της Βουλής. Το προαύλιο της Βουλής δεν μπορεί να μετατραπεί σε χώρο για κάθε είδους διαμαρτυρία. Και όταν η αστυνομία κάνει απλά τη δουλειά της, να εγκαλείται από τον Πρόεδρο της Βουλής ότι περίπου παρεμποδίζει την ελεύθερη έκφραση, διότι θέλει να δείξει ανεκτικότητα απέναντι σε κινητοποιήσεις που δεν έχουν βίαιο χαρακτήρα. Αναρωτιέμαι αν στη θέση του Ρουβίκωνα - θυμίζω μια οργάνωση που έκανε παρέλαση στα Εξάρχεια κρατώντας Καλάσνικοφ - ήταν μια άλλη ομάδα διαμαρτυρόμενων πολιτών, αν θα έδειχνε την ίδια ανοχή και την ίδια κατανόηση. Το ερώτημα είναι ρητορικό, γνωρίζω την απάντηση. Κύριε Πρόεδρε, υπενθυμίζω ότι σας έχω στείλει δύο επιστολές που αφορούν τα μεγάλα προβλήματα στη λειτουργία του Κοινοβουλίου και τις ευθύνες σας εδώ και πολλούς μήνες δεν μου έχετε δώσει καμία απάντηση. Ενώ τώρα, γι’ αυτό το θέμα σπεύσατε να απαντήσετε σε μία μέρα. Το πρόβλημα παραμένει πολύ σοβαρό. Θα σταματήσω εδώ σήμερα γιατί δεν θέλω να μεταφερθεί η προσοχή μας από το μείζον θέμα της Ανώτατης Εκπαίδευσης που συζητάμε. Θα επανέλθω μετά τις λίγες μέρες ανάπαυλας στο πρόβλημα της λειτουργίας της Βουλής, διότι η νομοθετική λειτουργία σήμερα ευτελίζεται με τον τρόπο που ασκείται.

Κυρίες και κύριοι των ΑΝΕΛ,

Ασφαλώς και θα θελήσετε σήμερα να ξεχάσετε ότι οι περισσότεροι από εσάς, ως βουλευτές και στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, είχατε στηρίξει πολιτικές για την εκπαίδευση σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από το σημερινό νομοσχέδιο. Συμπεριλαμβανομένου και του Προέδρου σας που σήμερα βολικά απουσιάζει. Αυτά τότε, γιατί σήμερα θα ψηφίσετε ό,τι σας πουν για την καρέκλα. Για ένα Υπουργείο, για πεντέξι θέσεις Υφυπουργών, για ένα έδρανο στην Ολομέλεια θα έχετε και εσείς προσυπογράψει την παράδοση της Ανώτατης Εκπαίδευσης στις ορέξεις του κυβερνητικού σας εταίρου.

Κυρίες και κύριοι της Συμπολίτευσης,

Αποτελείτε μια συγκυβέρνηση επικίνδυνη για το παρόν και το μέλλον της χώρας και ειδικά των νέων ανθρώπων. Πολλοί νέοι αισθάνονται ότι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αφήσουν πίσω τους μια Ελλάδα που εσείς οδηγείτε σε μαρασμό και διάλυση. Φέρνετε σήμερα ένα νομοσχέδιο που υποβαθμίζει τα ελληνικά Πανεπιστήμια. Ένα νομοσχέδιο που δημιουργεί ένα ασφυκτικό γραφειοκρατικό και συγκεντρωτικό πλαίσιο λειτουργίας. Ένα νομοσχέδιο που επαναφέρει την άκρατη κομματικοποίηση στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Ένα νομοσχέδιο που ανασύρει μια αναχρονιστική αντίληψη για το άσυλο. Ένα νομοσχέδιο που πνίγει τα μεταπτυχιακά προγράμματα, δίνοντας έτσι μικρότερο εύρος επιλογών και λιγότερη δυνατότητα εξειδίκευσης στους φοιτητές μας. Ένα νομοσχέδιο που τελικά οδηγεί τους νέους, και ιδιαίτερα τους νέους επιστήμονες – για τους οποίους υποτίθεται ότι κόπτεστε - πιο κοντά στην ανεργία. Αντί να αποκτά εφόδια για να σταθεί σε ένα ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον και να μπορεί να μπει με αξιώσεις στην αγορά εργασίας, η νέα γενιά Ελλήνων θα μένει πίσω. Εξίσωση προς τα κάτω και ισοπέδωση. Αυτό είναι το σχέδιό σας σε κάθε τομέα. Να δημιουργείτε πολίτες εξαρτημένους από το Κράτος. Και να τους υπόσχεστε επιδόματα επιβίωσης για να τους μετατρέπετε τελικά σε εκβιαζόμενη εκλογική πελατεία.

Φέρνετε το νομοσχέδιο για την Ανώτατη εκπαίδευση, την τελευταία εβδομάδα λειτουργίας της Βουλής. Ανάμεσα σε πολλά άλλα νομοσχέδια και φυσικά αμέτρητες τροπολογίες, 30 αθροίσαμε σε αυτό το νομοσχέδιο. Ξεπεράσατε και τις 28 του προηγούμενου. Γιατί άραγε; Για να ψηφιστεί λάθρα; Θέλετε να νομοθετείτε ερήμην της ελληνικής κοινωνίας, με την ελπίδα - φαντάζομαι - ότι αυτή βρίσκεται ήδη, σε διακοπές; Αλλά νομοθετείτε κ. Τσίπρα, αγνοώντας προκλητικά το κλίμα συναίνεσης, που με κόπο και με αμοιβαίες υποχωρήσεις, κατακτήθηκε στα θέματα της εκπαίδευσης. Κι ας θέσατε - υποτίθεται - το νομοσχέδιο, σε δημόσια διαβούλευση. Μας είπατε ότι κάνατε εξαντλητικό διάλογο, κ. Τσίπρα, με τους πρυτάνεις και τους εκπροσώπους των ακαδημαϊκών κοινοτήτων. Δεν μας είπατε όμως ότι τελικά η ακαδημαϊκή κοινότητα, εξέφρασε, σοβαρές αντιρρήσεις. Και δεν μας είπατε ότι η Σύνοδος των Πρυτάνεων, διατύπωσε, τις έντονες επιφυλάξεις της για το νομοσχέδιο αυτό. Επιφυλάξεις κι αντιρρήσεις, τις οποίες προκλητικά εσείς και ο Υπουργός σας αγνοήσατε.

Και για όποιον δεν κατάλαβε ότι πολιτεύεστε διαρκώς με αυταρχισμό, καταθέσατε μετά είκοσι επιπλέον άρθρα για όλα τα θέματα. Και ως συνήθως δεκάδες εκπρόθεσμες τροπολογίες. Και, βέβαια, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους αδυνατεί να εκτιμήσει το κόστος του νομοσχεδίου. Καθώς από τις 37 διατάξεις που προκαλούν δαπάνη, έχετε δώσει στοιχεία μόνο για τις πέντε. Είναι προφανές ότι δεν σέβεστε το Κοινοβούλιο. Είναι προφανέστερο πως ούτε οι ίδιοι ξέρετε τί ψηφίζετε. Παρόλα αυτά, τα Πανεπιστήμια θα υποστούν τις συνέπειες.

Πάμε τώρα στην ουσία του νομοθετήματος. Τα ελληνικά Πανεπιστήμια για να γίνουν καλύτερα χρειάζονται:

-Καλύτερη ποιότητα σπουδών και εξωστρέφεια.

-Μεγαλύτερη αυτοτέλεια.

-Πιο εύρυθμη εσωτερική λειτουργία.

Χρειάζονται επίσης τη στήριξη των ανθρώπων που καταφέρνουν να δημιουργούν και να παράγουν σημαντικό έργο στην Ανώτατη Εκπαίδευση, κόντρα στις σημερινές αντίξοες συνθήκες. Ο κόσμος αλλάζει με ραγδαία ταχύτητα. Η τεχνολογία επαναπροσδιορίζει τον τρόπο που είναι οργανωμένες οι οικονομίες, αλλά και οι κοινωνικές σχέσεις. Παραδοσιακά επαγγέλματα εξαφανίζονται και νέα δημιουργούνται με απίστευτη ταχύτητα.

Στο χώρο της εκπαίδευσης παγκόσμια συντελείται μια επανάσταση. Οι γνώσεις και οι δεξιότητες είναι το μόνο εφόδιο για να διακριθεί κανείς σε αυτό το νέο κόσμο που γεννιέται. Και εσείς τι κάνετε; Αντί να κοιτάτε μπροστά, κοιτάτε πίσω. Αναμοχλεύετε τις πιο σκοτεινές πρακτικές άλλων εποχών, όταν η Παιδεία, δυστυχώς, ήταν ένα πεδίο πολιτικής σύγκρουσης και μικροκομματικής γυμναστικής. Το νομοσχέδιό σας δεν είναι τίποτε άλλο από βίαιη επιστροφή στο παρελθόν. Υπονομεύει την εύρυθμη λειτουργία των Ιδρυμάτων. Η εκλογή Αντιπρυτάνεων με ξεχωριστά ψηφοδέλτια - το ξέρετε πολύ καλά - θα πλήξει την αποτελεσματικότητα της διοίκησης. Αυτό βεβαίως δεν είναι κάτι που σας ενδιαφέρει.

Η μέθοδός σας είναι πλέον γνωστή: Ό,τι δεν μπορεί να ελεγχθεί, στοχοποιείται και υπονομεύεται. Το κάνετε με τη Δικαιοσύνη, το επιχειρήσατε στα Μέσα Ενημέρωσης, το επιδιώκετε στη Δημόσια Διοίκηση και τις Ανεξάρτητες Αρχές, το προσπαθείτε τώρα και στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Επαναφέρετε τη συμμετοχή εκπροσώπων των φοιτητών, για την ακρίβεια των φοιτητικών παρατάξεων, στα όργανα διοίκησης των Ιδρυμάτων. Σας το ξανά λέω: Είναι τεράστιο λάθος. Πείτε μου, κ. Τσίπρα, ένα σοβαρό Πανεπιστήμιο του κόσμου όπου οι φοιτητές του ψηφίζουν, μεταξύ άλλων:

- για την απονομή τίτλων Επίτιμου Διδάκτορα, Ομότιμου και Επίτιμου Καθηγητή,

- για τη μετακίνηση Καθηγητών από και προς ένα Τμήμα,

- για την αλλαγή του γνωστικού αντικειμένου στο οποίο έχει διοριστεί Καθηγητής.

Το να έχουν οι φοιτητές γνώμη σε ζητήματα που τους αφορούν είναι θεμιτό. Εσείς όμως δε ζητάτε γνώμη. Ουσιαστικά επιβάλλετε συνδιοίκηση. Γυρίζετε τα Πανεπιστήμια στις υπερβολές και στις ακρότητες της δεκαετίας του ’80, σε μια εποχή έξαρσης των κομματικών παρεμβάσεων όταν πρωτοστατούσαν στα αμφιθέατρα οι κομματικές νεολαίες. Το 2011 το πολιτικό σύστημα, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία τότε - χρειάστηκε μεγαλύτερο θάρρος τότε η Νέα Δημοκρατία να στηρίξει μια νομοθετική πρωτοβουλία, που προερχόταν από το ΠΑΣΟΚ, - βρήκαμε το θάρρος να κλείσουμε αυτό το κεφάλαιο, καταργώντας τη φοιτητική συμμετοχή στη διοίκηση των Ιδρυμάτων. Εσείς σήμερα το ανοίγετε ξανά.

Σε ό,τι αφορά το ακαδημαϊκό άσυλο έχουμε άλλο ένα τεράστιο πισωγύρισμα. Προβλέπετε την αυτεπάγγελτη επέμβαση των Αρχών μόνο για κακουργήματα και εγκλήματα κατά ζωής. Ποιος θα το κρίνει αυτό και τί σημαίνει πρακτικά; Σημαίνει πως, όταν διαπράττεται ένα αδίκημα, θα πρέπει να συνέλθει το Πρυτανικό Συμβούλιο, να αποφασίσει για το νομικό χαρακτηρισμό του αδικήματος και μετά να κληθούν οι Αρχές. Και στο μεταξύ οι παραβάτες ή θα συνεχίζουν την εγκληματική δράση τους ή θα έχουν εξαφανιστεί, αξιοποιώντας το χρόνο που τους δίνεται γι’ αυτό. Ποιος ωφελείται αναρωτιέμαι και ποιους τελικά θέλετε να προστατεύσετε; Νομίζω είναι αυτονόητο. Ούτε τους φοιτητές. Ούτε τους καθηγητές. Ούτε την ακαδημαϊκή ελευθερία η οποία προφανώς δεν αμφισβητείται. Προστατεύετε τα εγκληματικά στοιχεία, που έχουν ως ορμητήριά τους τα Ανώτατα Ιδρύματα. Αντί να συζητάμε πώς θα κάνουμε καλύτερα τα Πανεπιστήμια και τα Τ.Ε.Ι. μας, συζητάμε για το αν η αστυνομία θα χρειάζεται ειδική άδεια για να επέμβει όταν διαπράττονται κοινά εγκλήματα στους πανεπιστημιακούς χώρους; Νομίζω ότι ξέρετε πολύ καλά και πού μας πάτε και τί θέλετε να κάνετε. Με ποιο δικαίωμα όμως πάτε να μετατρέψετε τους ακαδημαϊκούς χώρους σε άβατα ανομίας;

Το νομοσχέδιό σας εισάγει επίσης ένα ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας που υπονομεύει σοβαρά την αυτοτέλεια των Ιδρυμάτων. Καταργεί - το είπατε μάλιστα και με υπερηφάνεια - τα πετυχημένα Συμβούλια Ιδρυμάτων και στη θέση τους θεσμοθετεί τα Ακαδημαϊκά Συμβούλια Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας. Θίγεται έτσι το αυτοδιοίκητο των Ιδρυμάτων και εγείρονται σοβαρότατα ζητήματα συνταγματικότητας και αυτά θα τα βρείτε μπροστά σας. Τα Ιδρύματα δεν έχουν ανάγκη έναν κρατικό επιθεωρητή πάνω από τα κεφάλια τους. Είναι προφανές ότι ο κ. Γαβρόγλου που θεωρούσε την ίδρυση και λειτουργία των Συμβουλίων Ιδρυμάτων ως «ήττα της Αριστεράς» και είχε αρθρογραφήσει σχετικά γι’ αυτό, θέλει να πάρει μια κάποια ρεβάνς. Μόνο που ο ρεβανσισμός δεν συνιστά πολιτική και στην προκειμένη περίπτωση τραυματίζει την Ανώτατη Εκπαίδευση.

Σας το είχα πει και σε προηγούμενη ομιλία, το επαναλαμβάνω και σήμερα: Τα Συμβούλια Ιδρύματος είχαν συγκροτηθεί από σημαντικές προσωπικότητες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Από καταξιωμένους καθηγητές, διεθνούς φήμης, αρκετοί από τους οποίους ήλθαν από το εξωτερικό για να προσφέρουν αφιλοκερδώς τις εμπειρίες τους στο ελληνικό Πανεπιστήμιο. Και εσείς όχι μόνο τους καταργείτε, αλλά τους απαξιώσατε με αυτά που είπατε. Γιατί σας ενοχλούν οι ανεξάρτητες φωνές. Γιατί απεχθάνεστε την ποιότητα. Λες και έχουμε την πολυτέλεια στην Ελλάδα να διώχνουμε έναν Μπερτσιμά ή έναν Νεχαμά. Σε μια εποχή που τα δημόσια Πανεπιστήμιά μας πρέπει να ανοίγονται στο κόσμο, εσείς τα κλείνετε στο δικό σας μικρόκοσμο.

Το νομοσχέδιό σας κακοποιεί την ποιότητα των σπουδών και αποθαρρύνει, με κάθε τρόπο, την εξωστρέφεια των Ιδρυμάτων. Στην πραγματικότητα - για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους - αποστρέφεστε κάθε έννοια της αξιολόγησης. Και επειδή γνωρίζετε πολύ καλά πως αυτό είναι ένα θέμα που άπτεται του ευρωπαϊκού χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης, επιχειρείτε να ακυρώσετε την αξιολόγηση με τρόπο έμμεσο. Δημιουργείτε παράλληλες δομές στις οποίες εκχωρείτε τις αρμοδιότητες της Αρχής Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Έτσι αποψιλώνετε την ΑΔΙΠ - δεν τη συμπαθήσατε και δεν την αγαπήσατε ποτέ - γιατί απεχθάνεστε κάθε έννοια αξιολόγησης στην ουσία της. Γιατί, αν δεν έχει αρμοδιότητες, πώς θα αξιολογήσει; Όλο το νομοσχέδιο διέπεται από μια συγκεντρωτική, γραφειοκρατική και εν τέλει άκρως οπισθοδρομική αντίληψη. Ενδεικτικό του υπερσυγκεντρωτισμού είναι ότι για να κληθεί ένας καθηγητής του εξωτερικού για μια διάλεξη θα πρέπει να γίνει ανάθεση έργου από το Ίδρυμα και να εκδοθεί Κοινή Υπουργική Απόφαση για την αμοιβή του. Είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Είναι αυτός σοβαρός τρόπος λειτουργίας; Πού αλλού γίνονται αυτά; Αν ένα τμήμα στην Οξφόρδη ή τη Σορβόννη ή τη Χαϊδελβέργη θέλει να καλέσει έναν διαπρεπή επιστήμονα ή κάποια άλλη προσωπικότητα, απαιτείται γι’ αυτό έγκριση των Βρετανών ή Γάλλων ή Γερμανών Υπουργών;

Αποκορύφωμα όμως αυτής της νοοτροπίας είναι το νέο πλαίσιο για τα μεταπτυχιακά προγράμματα. Αντί να χρησιμοποιείτε τα Μεταπτυχιακά Προγράμματα ως εργαλείο για την ανάπτυξη και την εξωστρέφεια των Πανεπιστημίων, πάτε να τα καταπνίξετε. Οι ρυθμίσεις σας για τις αμοιβές και τη σύνθεση του διδακτικού προσωπικού οδηγούν τα μεταπτυχιακά προγράμματα στην πλήρη αδυναμία παροχής ποιοτικών μεταπτυχιακών σπουδών. Και επιφέρουν την ουσιαστική κατάργησή τους. Στην πραγματικότητα, οι ρυθμίσεις σας αφαιρούν κάθε κίνητρο από τους διδάσκοντες να διαθέσουν τον υπερωριακό χρόνο τους για τα μεταπτυχιακά. Πλαφόν – και μάλιστα αυστηρό – για κάθε είδους πρόσθετες αποδοχές των καθηγητών υπάρχει ήδη.

Γιατί νοιώσατε την ανάγκη να θεσπίσετε νέο χαμηλότατο πλαφόν, για την υπερωριακή μεταπτυχιακή διδασκαλία; Αντί να δίνετε κίνητρα στους Καθηγητές να δημιουργούν προγράμματα, να προσελκύουν φοιτητές, να φέρνουν έσοδα στο Πανεπιστήμιο, τους παρακινείτε ουσιαστικά να σταματήσουν να διδάσκουν. Σε ποιο σοβαρό Πανεπιστήμιο του εξωτερικού θα τολμούσε ένας Υπουργός να θέσει ως προϋπόθεση να πρέπει να διδάξει ένας καθηγητής και δεύτερο μάθημα δωρεάν, ώστε να πληρωθεί τον υπερωριακό χρόνο του για ένα μεταπτυχιακό μάθημα; Το νομοσχέδιο δίνει επίσης στον Υπουργό Παιδείας δικαίωμα αναπομπής της απόφασης της Συγκλήτου για ίδρυση ενός Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών, όταν έχει ενστάσεις ως προς το ύψος των τελών φοίτησης ή ως προς το λειτουργικό του κόστος. Και για να μην εκτεθείτε λέτε ότι αυτό θα γίνεται κατόπιν εισηγήσεων μιας Επιτροπής. Με μια λεπτομέρεια: ότι την Επιτροπή την ορίζει ο ίδιος ο Υπουργός. Και αυτό τραυματίζει ανεπίτρεπτα το αυτοδιοίκητο των Ιδρυμάτων.

Παρεμβαίνετε εξίσου προκλητικά στη σύνθεση του διδακτικού προσωπικού. Προβλέπει ο νόμος σας ότι οι διδάσκοντες, των Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων πρέπει να προέρχονται κατά 60% από το οικείο τμήμα και σε περίπτωση διατμηματικών προγραμμάτων κατά 80%. Υπάρχουν πολλά προγράμματα, με δίδακτρα που θέλουν να συνεργαστούν με ειδικούς επιστήμονες, με στελέχη από την αγορά, με διδάσκοντες, από Ιδρύματα του εξωτερικού. Γιατί πρέπει να τους το απαγορεύσετε; Ποιος είναι ο λόγος να υπάρχει κεντρική ρύθμιση, και να μην αφήνετε η οργάνωση των μεταπτυχιακών, στην ευχέρεια του κάθε Ιδρύματος; Το συμπέρασμα είναι σαφές. Δεν θέλετε τελικά να υπάρχουν μεταπτυχιακά προγράμματα όπως είναι οργανωμένα σήμερα στην Ελλάδα. Και ξέρετε ποιοι θα το πληρώσουν αυτό; Θα το πληρώσουν τελικά οι οικονομικά ασθενέστεροι φοιτητές. Αυτοί που δεν μπορούν να φύγουν στο εξωτερικό. Εμείς κ. Υπουργέ θα ήμασταν απολύτως σύμφωνοι να υπάρχει ένας ελάχιστος αριθμός, σε κάθε μεταπτυχιακό πρόγραμμα φοιτητών οι οποίοι θα καλύπτονται με υποτροφίες, έτσι ώστε να καλύπτεται η δυνατότητα, σε φοιτητές που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, να φοιτούν σε μεταπτυχιακά προγράμματα με υψηλότερα δίδακτρα. Αλλά πως σήμερα θα καλύψετε την απώλεια εσόδων, από την μείωση των διδάκτρων, που αναπόφευκτα το νομοσχέδιό σας θα επιφέρει; Θα το πληρώσουν οι οικονομικά ασθενέστεροι φοιτητές που δεν μπορούν να φύγουν στο εξωτερικό. Αλλά και οι εκατοντάδες εργαζόμενοι στα μεταπτυχιακά ή και στις υπηρεσίες των Α.Ε.Ι., που πληρώνονται από τους πόρους των μεταπτυχιακών και ουδείς ξέρει τι θα απογίνουν. Τα ίδια τα Ιδρύματα θα χάσουν πόρους, κύρος και όλα τα οφέλη που προκύπτουν από τη σύνδεσή τους με την πραγματική οικονομία. Ενώ οι άξιοι καθηγητές θα αναζητήσουν στο εξωτερικό καλύτερους όρους εργασίας.

Και έρχεται ο κ. Γαβρόγλου και λέει: «Αν οι καλοί είναι να φύγουν στο εξωτερικό επειδή δεν πληρώνονται, εγώ τους προτρέπω να το κάνουν». Τι λέτε κύριε Γαβρόγλου; Από πού κι ως πού θα πείτε σε κάποιον να φύγει από την πατρίδα του; Και ναι με τις πολιτικές σας εσείς διώχνετε τους καλύτερους από την πατρίδα μας. Όπως διάβασα και σε μια επιστολή που δημοσιεύθηκε σήμερα: « …Όλα αυτά τα παιδιά που δεν έφτιαξαν ποτέ μολότοφ, που πήραν γνώσεις σε βρώμικα αμφιθέατρα, αφύλαχτα πανεπιστήμια, χάρτινους τοίχους, σκουπίδια καταλήψεις…». Τα παιδιά που σέβονται μια χώρα που δεν τους σεβάστηκε κάποια στιγμή θα ταξιδέψουν στο εξωτερικό και θα δουν ότι αυτό που έζησαν στην Ελλάδα δεν είναι κανονικό, αλλά μια φρικτή εξαίρεση στην παγκόσμια εκπαιδευτική κανονικότητα. Και θα ρίξουν μαύρη πέτρα στη πατρίδα μας. Και κατά βάθος αυτό θέλετε. Δεν θέλετε μια Ελλάδα όπου ο καθένας θα μπορεί να διεκδικήσει αυτά που θέλει και μπορεί. Θέλετε μια Ελλάδα όπου οι πολίτες θα ζουν με τους όρους που εσείς θα επιβάλλετε. Αλλιώς ας φύγουν...

Μόνο που όλα αυτά δεν θα γίνουν γιατί είστε εσείς που θα φύγετε. Θα φύγετε από την εξουσία που τόσο αντιδημοκρατικά ασκείτε και θα φύγετε με τον πιο δημοκρατικό τρόπο, που είναι οι εκλογές. Η Ελλάδα θα πάει μπροστά. Και η νέα γενιά θα πατήσει γερά. Θα πατήσει γερά γιατί δεν είναι και δεν μπορεί να γίνει όμηρος μιας παρέας που, όταν δεν παρανομεί, συκοφαντεί. Και όταν δεν συκοφαντεί, εκβιάζει. Και όταν δεν μπορεί να εκβιάσει, τότε επιχειρεί να διχάσει την κοινωνία. Το συμφέρον όμως της κοινωνίας δεν διχάζεται. Όλοι θέλουν να πάνε μπροστά. Και όλοι ξέρουν ότι μαζί σας η χώρα δεν έχει μέλλον.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Για πολλές δεκαετίες η δημόσια εκπαίδευση και ειδικά η δημόσια Ανώτατη Εκπαίδευση ήταν ο σημαντικότερος μοχλός κοινωνικής κινητικότητας στη χώρα. Ήταν ο τρόπος να προχωρήσει μπροστά ένα παιδί από μη προνομιούχο οικογένεια. Και όταν μιλάμε για μια δημόσια Παιδεία με λογική Αριστείας, αυτό ακριβώς εννοούμε. Την πρόσβαση, την κινητικότητα, την ορμή προς τα πάνω, τις ατομικές και οικογενειακές υπερβάσεις για την πρόοδο των παιδιών μας. Δεν θέλουμε να εξισωθούν όλοι προς τα κάτω αλλά να σκαρφαλώσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι προς τα επάνω. Αυτή είναι η μεγάλη ιδεολογική διαφορά μας. Είναι κυρίως αυτό που πρέπει να διαφυλάξουμε γιατί έχουμε υποχρέωση και ευθύνη να προστατεύσουμε μια κοινωνία ίσων ευκαιριών και να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα των λιγότερο προνομιούχων. Εσείς κάνετε τα ανάποδα. Κόβετε το οξυγόνο από τα Πανεπιστήμια για να τα ελέγξετε χωρίς να σας ενδιαφέρει αν έτσι καταδικάζετε μια γενιά σε μόρφωση κατώτερου επιπέδου.

Κυρίες και κύριοι,

Δεν θα κουραστώ να το λέω: Η αποτυχία της Κυβέρνησης δεν είναι αποτυχία της χώρας. Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να προχωρήσει μπροστά. Με υψηλών προδιαγραφών πανεπιστημιακά ιδρύματα, που θα προσελκύουν υψηλού επιπέδου προσωπικό και φοιτητές. Ιδρύματα, όμως, συνδεδεμένα με την αγορά εργασίας και την ιδιωτική οικονομία. Μπορούμε να το καταφέρουμε. Όχι με ένα γραφειοκρατικό, αναχρονιστικό και μίζερο νομοσχέδιο, όπως το σημερινό. Αλλά με ένα τολμηρό σχέδιο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων για το οποίο έχω μιλήσει εκτεταμένα που θα κινείται σε πέντε βασικούς άξονες:

Πρώτος άξονας: Ενίσχυση της πραγματικής αυτοτέλειας των Α.Ε.Ι. Αυτοτέλεια σημαίνει πως το κάθε Ίδρυμα θα πρέπει να είναι σε θέση να αποφασίζει το ίδιο για όποιο θέμα αφορά στην εκπαιδευτική του λειτουργία. Είτε αυτό έχει να κάνει με τα προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών είτε με τις συνεργασίες και δικτυώσεις με άλλα Ιδρύματα, εσωτερικού ή εξωτερικού.

Δεύτερος άξονας, που τόσο πολύ σας ενοχλεί: Αξιολόγηση σε όλα τα επίπεδα. Η Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας θα αναδειχθεί ως ο βασικός πυλώνας αυτής της πολιτικής. Για το λόγο αυτό θα την ενδυναμώσουμε και θα την αναβαθμίσουμε. Το Κράτος θα έχει εποπτικό και ουσιαστικό ρόλο στην κρατική χρηματοδότηση και στο πως ξοδεύονται τα χρήματα των φορολογουμένων. Και η κρατική χρηματοδότηση θα γίνεται βάσει αντικειμενικών κριτηρίων και δεικτών, που θα συνδέονται με την αξιολόγηση. Διότι αυτό το οποίο εσείς χαρακτηρίσατε ως νεοφιλελεύθερο, γίνεται παντού σχεδόν στον κόσμο. Διότι δεν έχει κανένα νόημα να έχουμε αξιολόγηση, αν αυτή η αξιολόγηση δεν έχει συνέπειες κι αν δεν επιβραβεύουμε επιτέλους αυτούς οι οποίοι είναι καλοί κι αυτοί οι οποίοι διακρίνονται.

Τρίτος άξονας: Αναβάθμιση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος. Κατοχύρωση της ελευθερίας στη διδασκαλία, στην έρευνα, στην πανεπιστημιακή ζωή στο σύνολό της, σημαίνει πάταξη των φαινομένων βίας και ανομίας εντός των Ιδρυμάτων και αυτεπάγγελτη επέμβαση των Αρχών για όλες τις αξιόποινες πράξεις. Πάρτε το χαμπάρι: Μικρές μειοψηφίες με φασίζουσες συμπεριφορές, δεν θα επιβάλλουν πια τις απόψεις τους δια της βίας.

Τέταρτος άξονας: Σύνδεση της εκπαίδευσης και της έρευνας με την παραγωγική διαδικασία. Δομές έρευνας στα Πανεπιστήμια με κρατική και ιδιωτική συνεισφορά. Τα Ιδρύματα να μπορούν να αντλούν πόρους και από την αγορά. Αυτό θα ευνοήσει την ανάπτυξη και την καινοτομία στη χώρα και θα ωφελήσει τους φοιτητές να αποκτήσουν πολύτιμα επαγγελματικά εφόδια. Διότι σήμερα - δεν ξέρω αν το γνωρίζετε - είναι ελάχιστα τα τμήματα των Πανεπιστημίων, τα οποία επιβάλλουν την πρακτική άσκηση. Και είναι κοινός τόπος ότι τα Πανεπιστήμιά μας παράγουν πτυχιούχους, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση και καμία σύνδεση με τις δεξιότητες που σήμερα ζητά η αγορά εργασίας.

Πέμπτος άξονας: Αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος ώστε να μπορούν να ιδρυθούν και ιδιωτικά Πανεπιστήμια στη χώρα μας όπως γίνεται παντού αλλού. Το αίτημα αυτό είναι πλέον πλειοψηφικό στην κοινωνία. Ελπίζουμε - δεν προσβλέπω σε εσάς - τα υπόλοιπα Κόμματα να βρουν το θάρρος να υπερβούν αγκυλώσεις του παρελθόντος και να κάνουμε από κοινού ένα γενναίο βήμα που θα ωφελήσει τον τόπο μας και ειδικά τη νέα γενιά.

Κυρίες και κύριοι,

Ζούμε σε έναν κόσμο που κινείται και αναπτύσσεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Τα πανεπιστήμια ανοίγονται στο μέλλον. Δημιουργούν ακατάπαυστα νέους τομείς γνώσης και νέα επαγγέλματα. Ιδρύουν εταιρίες, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της τεχνολογικής επανάστασης. Ανταγωνίζονται να προσελκύσουν τους καλύτερους φοιτητές, τους καλύτερους καθηγητές. Συνομιλούν συστηματικά με την επιχειρηματική κοινότητα, διεκδικούν δωρεές από τον ιδιωτικό τομέα. Επενδύουν σε κτήρια και σε υποδομές, αλλάζουν τη φυσιογνωμία των πόλεων στις οποίες εδρεύουν. Κυρίως όμως καλλιεργούν την ακαδημαϊκή περιέργεια, αυτή την αρετή που κρύβεται πίσω την ίδια τη φύση της ανθρώπινης προόδου. Τίποτε από όλα αυτά δεν πρόκειται να συμβεί στα ελληνικά Πανεπιστήμια.

Ο νόμος σας τα καταδικάζει στο τέλμα, στην οπισθοχώρηση, στην παρακμή. Ο δεκαοκτάχρονος πρωτοετής φοιτητής – από μία υποβαθμισμένη συνοικία της Αθήνας - που μάτωσε αυτός και η οικογένειά του για να μπει στη σχολή της επιλογής του, που έχει όνειρα για το μέλλον του, αξίζει κάτι καλύτερο από το να βρεθεί σε ένα βρωμερό κτήριο και να αντικρύσει τα τραπεζάκια των φοιτητικών νεολαιών που ασκούν εξουσία στο Πανεπιστήμιο. Και ο επιτυχημένος καθηγητής που εγκατέλειψε μια καριέρα στο εξωτερικό για να γυρίσει στην πατρίδα του και να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο δημόσιο Πανεπιστήμιο, αξίζει κάτι καλύτερο από το να αισθάνεται ότι απειλείται η σωματική του ακεραιότητα κάθε φορά που εκφράζει την άποψή του.

Τα τείχη που κάποιοι επείγονται να χτίσουν, εμείς θα τα γκρεμίσουμε. Εμείς θα δώσουμε πίσω τα Πανεπιστήμια στους φοιτητές και τους καθηγητές που θέλουν να προχωρήσουν μπροστά. Το νομοσχέδιο που σήμερα θα ψηφίσουν οι υπνωτισμένες, από την εξουσία, Κοινοβουλευτικές Ομάδες ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, σύντομα θα αποτελεί παρελθόν. Γιατί εδώ δεν συζητάμε απλά για ένα νόμο. Αλλά για τον ίδιο τον χαρακτήρα που θα έχει η πατρίδα μας. Η Παιδεία είναι η ψυχή της Ελλάδας. Και αυτή την ψυχή δεν θα σας αφήσουμε να τη αμαυρώσετε.

Ούτε θα σας επιτρέψουμε να αμαυρώσετε το δημοκρατικό κεκτημένο με τον παρωχημένο αυταρχισμό σας. Γιατί πάτε τη δημόσια ζωή πολύ πίσω στο παρελθόν και, πολλές φορές, άθελά σας, αποκαλύπτεστε με αυτά που λέτε. Καμία πολιτική δεν μπορεί να σταθεί χωρίς την επιδοκιμασία της κοινωνίας. Και ας βλέπει ο κ. Τσίπρας χαμογελαστά πρόσωπα που υπάρχουν μόνο στη φαντασία του. Γιατί η Ελλάδα σήμερα - αν βγείτε λίγο έξω από τους προστατευμένους χώρους τους οποίους κινείστε - είναι μια συνοφρυωμένη χώρα. Και τα πρόσωπα των Ελλήνων, που αντικρύζουν τα εκκαθαριστικά της εφορίας και του ΕΦΚΑ, μόνο χαμογελαστά δεν είναι, κ. Τσίπρα. Και αντί να ειρωνεύεστε τις δικές μου περιοδείες, σας προσκαλώ και σας προκαλώ, αν μπορείτε να πάτε να μιλήσετε σήμερα στους αγρότες, είτε καθήμενος σε σανό, είτε πάνω στα τρακτέρ στα οποία ανεβαίνατε όταν τους εμπαίζατε και τους κοροϊδεύατε. Να πάτε να τα πείτε αυτά στους αγρότες αντί να ειρωνεύεστε από το βήμα της Βουλής. Ό,τι κι αν κάνετε, τα πεπραγμένα σας στην εξουσία θα σας καταδιώκουν. Είστε όμηροι του παρελθόντος σας. Γιατί συνοδεύουν τη χώρα οι καταστροφικές επιλογές που κάνατε το πρώτο επτάμηνο του 2015. Τα τρία χαμένα χρόνια δεν αντισταθμίζονται με μια ακριβή έξοδο στις αγορές. Ο κ. Βαρουφάκης έφτασε στο σημείο να δώσει στη δημοσιότητα τα SMS που αντάλλαξε με τον πρωθυπουργό. Ήσασταν διατεθειμένοι να συζητήσετε κάτι που ήταν ανάθεμα για κάθε ελληνική Κυβέρνηση. Την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη. Το ξέραμε. Δυστυχώς τώρα επιβεβαιώνεται. Είμαστε όμως βέβαιοι πώς δεν είναι μόνο αυτά. Είναι και πολλά άλλα που θα έρθουν στο φως. Η Εξεταστική Επιτροπή που ζητάμε θα γίνει είτε με τη θέληση σας είτε χωρίς. Γιατί ο ελληνικός λαός δικαιούται να μάθει την αλήθεια.

Κυρίες και κύριοι της Συμπολίτευσης,

Η Ελλάδα φτώχυνε και μίκρυνε επί των ημερών σας. Το ίδιο θέλετε να κάνετε και στα Πανεπιστήμια. Θέλετε να φτωχύνουν και να μικρύνουν. Δεν θα το επιτρέψουμε. Χρειαστήκατε λίγο χρόνο για να αποδείξετε στην πράξη ότι είναι πιο εύκολο να γκρεμίζεις από το να χτίζεις. Στην παγκόσμια ανοιχτή κοινωνία της γνώσης απαντάτε με την κλειστή Ελλάδα της απόγνωσης. Γιατί δεν επιζητείτε την κοινωνική πρόοδο, αλλά το βόλεμα μιας μειοψηφίας της παρακμής. Της οποίας είστε ο καλύτερος υπερασπιστής. Θα βρεθούμε απέναντι σε αυτούς που βλέπουν στον καθρέφτη της Παιδείας που θέλουν να οικοδομήσουν το είδωλο της δικής τους μετριότητας και ιδεοληψίας. Ο νόμος Γαβρόγλου θα καταργηθεί. Και τα Πανεπιστήμια θα ανασάνουν ξανά, απελευθερωμένα από τον σφιχτό εναγκαλισμό με ένα Κράτος που τα κρατά πίσω. Η ποιότητα της Παιδείας στη χώρα μας οριοθετεί, όχι απλά την προοπτική της για το μέλλον, αλλά - σε τελική ανάλυση - την ποιότητα της Δημοκρατίας μας. Η Ελλάδα πρέπει να γίνει η χώρα της αξιοκρατίας και των ίσων ευκαιριών. Και αυτό μόνο η καλή δημόσια Παιδεία μπορεί να το εξασφαλίσει. Αυτό είναι το χρέος μας απέναντι στη νέα γενιά. Αυτή είναι η ευθύνη μας απέναντι στην πατρίδα μας.

Δευτερολογία του Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα

Θέλω να κάνω κάποιες μικρές επισημάνσεις. Στην αρχή της ομιλίας του ο κ. Μητσοτάκης μίλησε για την κακή νομοθέτηση και για τις τροπολογίες της τελευταίας στιγμής.

Θα ήταν πράγματι ουσιαστικό να μιλήσουμε σ’ αυτήν τη Βουλή για τη δυνατότητα της καλύτερης δυνατής νομοθέτησης. Όταν, όμως, αυτή η κατηγορία εκστομίζεται από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας και του Αρχηγού της, που κυβέρνησαν τον τόπο τα προηγούμενα έτη, έτη κατά τα οποία η χώρα βρέθηκε, όπως και τώρα, υπό την αυστηρή παρακολούθηση και επιτροπεία των δανειστών, ακούγεται εξαιρετικά υποκριτικό. «Στο σπίτι του κρεμασμένου…», λέει μια παροιμία.

Ξεχάσατε ότι νομοθετούσατε σχεδόν αποκλειστικά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου;

Στο σπίτι του κρεμασμένου, λοιπόν, δεν μιλάνε για σκοινί. Όμως, θέλω να σας εξηγήσω ποια είναι η διαφορά της ανάγκης υλοποίησης των στόχων ενός προγράμματος –το επαναλαμβάνω, γιατί θέλω να είμαι ειλικρινής- που είναι πάρα πολλές φορές εξαιρετικά ασφυκτικοί ως προς τον χρόνο υλοποίησης και ταυτόχρονα της υλοποίησης μέτρων εξισορρόπησης -τα οποία εσείς ποτέ δεν σκεφτήκατε κατά τη διάρκεια της θητείας σας- των επιπτώσεων που έχουν στην ελληνική κοινωνία και στους Έλληνες πολίτες τα μέτρα της δημοσιονομικής προσαρμογής που ενισχύουν το κοινωνικό κράτος και αντιμετωπίζουν ανάγκες.

Το 2014, λοιπόν, όσο ήσασταν στην τελευταία χρονιά της διακυβέρνησης, είχατε νομοθετήσει περίπου διακόσιες εβδομήντα τροπολογίες της τελευταίας στιγμής. Εμείς το 2016 έχουμε μεγαλώσει κατά τι αυτόν τον αριθμό, πράγματι, όμως η διαφορά είναι ότι εσείς είχατε εξήντα νομοσχέδια ενώ εμείς πάνω από ενενήντα.

Δεν τις υπερδιπλασιάσαμε. Είναι είκοσι παραπάνω.

Προσέξτε, όμως, την ειδοποιό διαφορά. Εμείς ψηφίσαμε πράγματι με τροπολογία της τελευταίας στιγμής, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, τον Δεκέμβρη του 2016 την εφάπαξ δέκατη τρίτη σύνταξη, ενώ εσείς αποχωρήσατε από το Κοινοβούλιο.

Εμείς φέραμε με τροπολογία της τελευταίας στιγμής την απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ για τη Λέσβο και την Κω, όταν εσείς αποχωρήσατε από το Κοινοβούλιο.

Εσείς, όμως, τι ψηφίζατε με τροπολογίες της τελευταίας στιγμής μεταξύ άλλων; Την ασυλία στους τραπεζικούς που διαχειρίστηκαν τα θαλασσοδάνειά σας. Αυτά ψηφίζατε με τροπολογίες της τελευταίας στιγμής! Άρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μην μιλάτε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου.

Αντιθέτως, εάν θέλετε να κάνουμε μια ουσιαστική συζήτηση για το πώς θα φροντίζουμε από εδώ και στο εξής να κάνουμε ό,τι μπορούμε, προκειμένου να έχουμε αυτό που ονομάζουμε καλή νομοθέτηση, είμαστε ανοιχτοί σε διάλογο ο οποίος μπορεί να διεξαχθεί και στη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής, όπου τέτοια ζητήματα μπορούν να συζητηθούν.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έρχομαι τώρα στα θέματα τα οποία αναφέρθηκαν από την τοποθέτηση του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Ο κ. Μητσοτάκης με τη σημερινή του ομιλία επανεπιβεβαίωσε αυτό στο οποίο αναφέρθηκα στην πρωτομιλία μου. Στην πραγματικότητα έχει ένα σχέδιο και ένα πρόγραμμα ακραία νεοφιλελεύθερο και ότι αυτό που τον ενδιαφέρει δεν είναι το δημόσιο, αλλά το ιδιωτικό.

Μας μίλησε σήμερα για άλλη μια φορά για το άρθρο 16 και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Μας κατήγγειλε, γιατί γυρνάμε στην ανομία του θεσμικού πλαισίου Γιαννάκου, φεύγοντας από θεσμικό πλαίσιο Διαμαντοπούλου. Αυτό μας κατήγγειλε, την ανομία που είχε διαμορφώσει η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή με Υπουργό την κ. Γιαννάκου. Αυτή είναι η ανομία;

Και βεβαίως μας κατήγγειλε για το γεγονός ότι αποκαθιστούμε μια πρωτοφανή αντιδημοκρατική πρακτική για ακαδημαϊκά ιδρύματα σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, αυτό των συμβουλίων, όπου είχαν τη δυνατότητα να λογοκρίνουν και να ακυρώνουν υποψηφιότητες για τις διοικήσεις των πανεπιστημίων, να ακυρώνουν υποψηφιότητες πρυτάνεων και αντιπρυτάνεων για τα ελληνικά πανεπιστήμια.

Ταυτόχρονα, έκανε για άλλη μια φορά μια συνήθη υπέρβαση. Διαστρέβλωσε τις θέσεις μας σε σχέση με την αξιολόγηση. Θέλω να επισημάνω ότι στο νομοσχέδιο προβλέπεται διπλή αξιολόγηση των μεταπτυχιακών ιδρυμάτων, ενώ προηγουμένως είχαμε μια φορά.

Και ουσιαστικά αυτό το οποίο δεν είπε, αλλά έτσι είναι η πραγματικότητα, θα το πω εγώ: Ανέδειξε μια αντίληψη για την αξιολόγηση που δεν αφορά σε αυτήν καθ’ αυτήν την αξιολόγηση της διαδικασίας ή των ιδρυμάτων, αλλά είναι η χρησιμοποίηση της αξιολόγησης ως εργαλείο, προκειμένου να επιβληθούν ακραίες επιλογές, είτε αυτές αφορούν στην κατάργηση ιδρυμάτων είτε αυτές αφορούν στη μείωση δημόσιων δαπανών είτε αυτές αφορούν στην απόλυση δημοσίων υπαλλήλων.

Διότι άλλο πράγμα είναι η αξιολόγηση που θα κάνει καλύτερα τα ιδρύματα, άλλο πράγμα είναι η αξιολόγηση που θα βοηθήσει και το εκπαιδευτικό προσωπικό και τους φοιτητές μας να γίνουν καλύτεροι και άλλο πράγμα είναι αυτή η αξιολόγηση, η οποία χρησιμοποιείται -επαναλαμβάνω- ως μέσο προκειμένου να δικαιολογηθούν προειλημμένες αποφάσεις μείωσης δημόσιων δαπανών για τη δημόσια παιδεία, προκειμένου να ευνοηθούν ανταγωνιστικά ιδιωτικά συμφέροντα στην παιδεία.

Βεβαίως, ίσως να μην έχει ξεχάσει ο κ. Μητσοτάκης και τη θητεία του ως Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, όπου ήθελε να αξιοποιήσει το εργαλείο της αξιολόγησης, προχωρώντας σε μια διαδικασία από την οποία εκ των προτέρων είχε προσδιοριστεί ότι σχεδόν το 25% όσων θα τεθούν στη διαδικασία της αξιολόγησης έπρεπε να θεωρηθούν άχρηστοι, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος της απόλυσής τους από το Δημόσιο.

Αυτήν την αξιολόγηση δεν τη θέλουμε. Θέλουμε την πραγματική και ουσιαστική αξιολόγηση που θα συνδράμει για να γίνουν τα ιδρύματα καλύτερα και όχι για να κόψουμε κι άλλο δαπάνες.

Τέλος, κύριε Μητσοτάκη, κατάλαβα ότι αυτοί οι επικοινωνιολόγοι που σας προτείνουν να αφήνετε τους ανθρώπους να κάθονται πάνω σε σανό, σας πρότειναν να μιλήσετε σήμερα και για τον νέο άνθρωπο, τον φοιτητή της Δυτικής Αττικής. Μα, πώς νοιάζεστε εσείς γι’ αυτόν τον νέο άνθρωπο από τη Δυτική Αττική;

Ήσασταν πέντε χρόνια κυβέρνηση και μειώσατε τις δαπάνες για τη δημόσια εκπαίδευση τραγικά, στραγγαλίσατε τα δημόσια πανεπιστήμια, αυτόν τον νέο άνθρωπο που δεν έχει τη δυνατότητα να σπουδάσει στο εξωτερικό ή να πάει σε κάποιο άλλο ιδιωτικό κολλέγιο, άρα πάει στο δημόσιο σχολειό -και χωρίς δυνατότητα να σπαταλήσει τα λεφτά του στα φροντιστήρια- και στο δημόσιο πανεπιστήμιο.

Πώς εσείς νοιάζεστε γι’ αυτόν τον νέο άνθρωπο, στον οποίο αναφερθήκατε, από μια λαϊκή γειτονιά της Δυτικής Αττικής; Πώς θέλετε να πείσετε ότι νοιάζεστε γι’ αυτόν; Τι κάνατε όταν ήσασταν κυβέρνηση γι’ αυτούς τους ανθρώπους;

Μόλις γυρίσουμε από τη θερινή ανάπαυλα της Βουλής φέρνουμε ένα εμβληματικό -θα έλεγα- νομοσχέδιο, το οποίο είναι ήδη σε διαδικασία διαβούλευσης, για το μέλλον της δημόσιας εκπαίδευσης στη χώρα μας, γιατί αφορά τον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αντιδράτε και σε αυτό.

Είναι ένα νομοσχέδιο το οποίο θέλει να καταργήσει τις πανελλαδικές εξετάσεις, που αποτελούν μια διαδικασία υποβολής των νέων ανθρώπων σε εξοντωτικό στρεσάρισμα και κρίσεις μόνο μιας φοράς.

Έχουν βέβαια αδιάβλητο χαρακτήρα –θα συμφωνήσω με την παρέμβασή σας σε ό,τι αφορά τη διαδικασία, είναι όντως αδιάβλητη- από την άλλη πλευρά, όμως, είναι πραγματικότητα σήμερα στη χώρα ότι το σχολειό -και κυρίως το λύκειο- έχει γίνει πάρεργο των φροντιστηρίων.

Ιδίως αυτό δημιουργεί εμπόδια στα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων και της Δυτικής Αττικής, για τα οποία παιδιά των λαϊκών οικογενειών εσείς όψιμα εμφανιστήκατε σήμερα να νοιάζεστε. Δεν μπορείτε να πείσετε, κύριε Μητσοτάκη, γι’ αυτό.

Και κλείνω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με το εξής. Ο κ. Μητσοτάκης δεν εξάντλησε την τοποθέτησή του στα θέματα της παιδείας. Αντιθέτως, για άλλη μια φορά, βρέθηκε σε αυτό εδώ το Βήμα να μας κατηγορεί για τα ίδια, γνωστά και γνωστά, τα οποία βεβαίως εδώ και δυο χρόνια δεν χάνει ευκαιρία κατά καιρούς να τα αναφέρει.

Κύριε Μητσοτάκη -το είπα και πριν- βλέποντας και τις παρεμβάσεις των Βουλευτών σας, το επιθετικό ύφος με το οποίο οι ευγενικοί κατά τα άλλα συνάδελφοι αναφέρθηκαν στον Υπουργό Παιδείας, θέλω να σας ρωτήσω γιατί αυτά τα νεύρα. Τι έχετε πάθει;

Από τότε που έκλεισε η δεύτερη αξιολόγηση και είχαμε μια συμφωνία που ανοίγει δρόμους προοπτικής για την οικονομία, μια συμφωνία για το χρέος με την οποία άνοιξαν οι δρόμοι για την πετυχημένη έξοδο της χώρας στις αγορές, δίνετε την αίσθηση -εσείς προσωπικά, αλλά και οι Βουλευτές σας, τα στελέχη σας- ότι βρίσκεστε σε κατάσταση νευρικής κρίσης.

Μέσα σε ενάμιση μήνα -15 Ιουνίου έκλεισε η αξιολόγηση- έχετε ζητήσει τρεις διαφορετικές εξεταστικές επιτροπές: Μία για τον Καμμένο -δεν ξέρω αν επιμένετε, αλλά τη ζητήσατε-, μία για τον Βαρουφάκη ξανά -ενώ γνωρίζατε ότι είχε γίνει η πρότασή σας σε προγενέστερη φάση και είχε απορριφθεί- και τώρα μία για τον Μαδούρο της Βενεζουέλας. Μέσα σε ενάμιση μήνα έχετε ζητήσει τρεις εξεταστικές επιτροπές. Πραγματικά είναι ένα εξαιρετικό ρεκόρ. Αν το διαιρέσουμε είναι περίπου μία εξεταστική κάθε δεκαπέντε ημέρες! Συνεχίστε έτσι.

Όμως, δεν είναι μόνο οι εξεταστικές επιτροπές που ζητάτε, πετώντας την μπάλα στην εξέδρα για τα σημαντικά ζητήματα του παρόντος, όπου υπάρχουν πολιτικά επιχειρήματα και διαφωνίες να αντιπαρατεθούμε. Είναι και η εν γένει συμπεριφορά σας. Ζητήσατε πριν από μια εβδομάδα από τα αυτοδιοικητικά σας στελέχη να μποϊκοτάρουν, να σαμποτάρουν, να μην παραβρεθούν σε μια διαδικασία που αφορά την Αυτοδιοίκηση κι έχει να κάνει με την προοπτική, το σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση των περιφερειών, επειδή θα ήταν εκεί ο Πρωθυπουργός. Κι ακόμα δεν διστάσατε να βάλετε απαγορευτικό στα στελέχη σας και στον ίδιο τον ανιψιό σας. Τι έχετε πάθει;

Μην ξινίζετε, κύριοι, το πρόσωπό σας! Κι εμείς θα έπρεπε να ξινίζουμε το πρόσωπό μας με μια αντιθεσμική συμπεριφορά.

Φτάσατε στο σημείο, κύριε Μητσοτάκη, να χάσετε κάθε ίχνος αστικής ευγένειας, η οποία κατά τα άλλα σας διακρίνει. Φτάσατε στο σημείο την ημέρα των γενεθλίων μου αντί για ευχές να μου απευθύνετε ύβρεις, ότι είμαι ψεύτης και κλέφτης. Εκεί έχετε οδηγηθεί.

Κύριε Μητσοτάκη, τα νεύρα δεν κάνουν καλό. Κι αντί κάθε δεκαπέντε μέρες να ανακαλύπτετε και κάτι και να ζητάτε και μια εξεταστική επιτροπή, μήπως εκεί στην Πειραιώς να φτιάχνατε μια εξεταστική επιτροπή για να ανακαλύψετε την αιτία που σας προκαλεί τόσα νεύρα; Διότι τα νεύρα στο τέλος δεν θα σας οδηγήσουν σε καλό.

Δευτερολογία Κ. Μητσοτάκη

Νομίζω κ. Τσίπρα χρειάζεστε επειγόντως διακοπές. Επειγόντως. Συν όλων των άλλων είναι κακό ξέρετε στην πολιτική να χάνεται η αίσθηση του χιούμορ. Kαι όταν απαξιώνεται και η ίδια η διαδικασία της άσκησης εποικοδομητικής κριτικής μέσα από την γελοιογραφία, τότε καταλαβαίνω απόλυτα το πόσο έχετε χάσει δυστυχώς την επαφή με την πραγματικότητα.

Κύριε Πρόεδρε, εδώ δεν μαζέψατε το Ρουβίκωνα, θα μαζέψετε τους βουλευτές; 

Για άλλη μία φορά, κ. Τσίπρα - και ξέρετε είναι κακό - προσέρχεστε στην εθνική αντιπροσωπεία τόσο αδιάβαστος. Πριν αναφερθείτε στα ζητήματα της κακής νομοθέτησης θα ήταν χρήσιμο να ζητήσετε από τους συνεργάτες σας να σας δώσουν και τα απαραίτητα στοιχεία. Κανείς δεν αμφισβήτησε από τα έδρανα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ότι πράγματι και σε προηγούμενες εποχές έγινε κατάχρηση της διαδικασίας των εμπρόθεσμων και εκπρόθεσμων τροπολογιών και με αυτό τον τρόπο καταστρατηγήθηκε και το πνεύμα του Συντάγματος, αλλά και η καλή νομοθέτηση στη Βουλή. Εσείς, όμως, κ. Τσίπρα έχετε ξεπεράσει κάθε όριο. Αναφέρω ενδεικτικά δύο στοιχεία: Την περίοδο 2012 με 2015 - μιας και θέλετε να κάνετε και συγκρίσεις με την προηγούμενη Κυβέρνηση - σε 103 κυρώσεις διεθνών συμβάσεων, κατεξοχήν μία νομοθετική διαδικασία στην οποία δεν πρέπει να γίνετε συζήτηση με άλλο αντικείμενο, κατατέθηκαν πόσες τροπολογίες κ. Τσίπρα; Δεκατέσσερις. Στις 59 κυρώσεις από τον Ιανουάριο του 2015 ως το Μάρτιο του 2017 πόσες τροπολογίες κ. Τσίπρα έχουν κατατεθεί; Ογδόντα.

Δεύτερον. Σας έχω ένα δεύτερο δώρο για τα γενέθλια σας. Από την 1η Ιουνίου 2017, δύο μήνες ακριβώς, πόσες τροπολογίες έχετε καταθέσει; 159. Ζήτησα από τους συνεργάτες μου να τις τυπώσουν κ. Πρόεδρε και να τις καταθέσω. Παρακαλώ στα πρακτικά ως την καλύτερη απόδειξη του τρόπου με τον οποίο έχετε επιλέξει να ευτελίζετε την νομοθετική διαδικασία. Σας θυμίζω ότι εσείς είστε αυτός ο οποίος, ανάμεσα στα πολλά άλλα που είχατε πει προεκλογικά, ήρθατε στην εξουσία καταγγέλλοντας τον τρόπο με τον οποίο νομοθετούσε η προηγούμενη Κυβέρνηση για να έρθετε τώρα να ξεπεράσετε κάθε όριο ως προς την κατάχρηση του εργαλείου της τροπολογίας για να προωθήσετε τη δική σας νομοθετική ατζέντα και θυμίζω ότι οι πιο πολλές από αυτές τις τροπολογίες, στις οποίες αναφερθήκατε, δεν είναι τροπολογίες που είχαν να κάνουν με μνημονιακές δεσμεύσεις. Είναι ρουσφέτια της τελευταίας στιγμής, που περνάτε για να εξυπηρετήσετε τις δικές σας εκλογικές πελατείες. Και απλά δεν θέλετε να συζητηθούν. Και προφανώς, δεν θέλετε κιόλας να κοστολογηθούν.

Έρχομαι τώρα στα ζητήματα της εκπαίδευσης και στο ζήτημα της αξιολόγησης στο οποίο αναφερθήκατε. Υπάρχει κ. Τσίπρα αξιολόγηση χωρίς δια ταύτα; Υπάρχει αξιολόγηση, χωρίς κάποια συνέπεια; Η αξιολόγηση γιατί γίνεται; Γιατί καταναλώνουμε χρόνο και φαιά ουσία, για να αξιολογήσουμε πρόσωπα και διαδικασίες; Για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι για να επιβραβεύσουμε αυτούς οι οποίοι διακρίνονται. Στην περίπτωση των δημοσίων υπαλλήλων τους άξιους εκείνους δημόσιους υπάλληλους, που κρατάνε σήμερα όρθιες τις δημόσιες υπηρεσίες, το Εθνικό Σύστημα Υγείας, τα σχολεία μας. Και υπάρχουν τρόποι να τους επιβραβεύσουμε. Κι αυτή ήταν και η δική μας εισήγηση, στο νομοσχέδιο για την αξιολόγηση το οποίο φυσικά σπεύσατε να καταργήσετε, μέχρι να τους δώσουμε τη δυνατότητα να μπορούν να προχωρούν, πιο γρήγορα μέσα στην επετηρίδα των δημοσίων υπαλλήλων. Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο κάνουμε αξιολόγηση, κ. Τσίπρα, είναι για να μπορούμε να βρίσκουμε ένα τρόπο να συνετίζουμε αυτούς οι οποίοι δεν αποδίδουν.

Θεωρείτε λογικό, σήμερα, στη δημόσια διοίκηση, σε επίπεδο ατόμων ή σε επίπεδο δομών, να υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι ή υπηρεσίες που δεν σέβονται τα χρήματα των φορολογούμενων; Κι όταν θα τους εντοπίζουμε, ποιες πρέπει να είναι οι συνέπειες; Για άλλη μια φορά, προσήλθατε στην εθνική αντιπροσωπεία λέγοντας ένα μεγάλο ψέμα: Ότι δήθεν το 15% - δεν ήταν 25% γνωρίζετε καλά και τον σχετικό νόμο - των υπαλλήλων οι οποίοι θα κατατάσσονταν στη χαμηλότερη κατηγορία, θα ήταν υπάλληλοι με προδιαγεγραμμένο μέλλον. Λέτε ψέματα, για άλλη μια φορά. Και λέτε ψέματα γιατί γνωρίζετε πάρα πολύ καλά το σχετικό νόμο. Υπήρχε ρητή αναφορά ότι η διαδικασία της αξιολόγησης δεν θα μπορούσε να οδηγήσει σε απολύσεις. Αλλά σας βολεύει αυτή η διαστρέβλωση της πραγματικότητας και η εικόνα της προσπάθειας εξυγίανσης της δημόσιας διοίκησης, έτσι όπως εσείς θέλετε να την παρουσιάσετε. Το μόνο το οποίο κάνετε, κ. Τσίπρα, δυστυχώς και στη δημόσια διοίκηση, είναι να αναβιώνετε τις κακές πελατειακές πρακτικές του παρελθόντος και να επιστρέφετε στη δημόσια διοίκηση υπαλλήλους των οποίων οι υποθέσεις σήμερα δεν συζητιούνται στα πειθαρχικά συμβούλια τα οποία σπεύσατε στην πράξη να ακυρώσετε, με τις νομοθετικές αλλαγές, τις οποίες φέρατε.

Μια σύντομη αναφορά στα ζητήματα, της Δυτικής Αθήνας, κ. Τσίπρα. Όπως ξέρετε εκλέγομαι στη Δυτική Αθήνα. Θα πρέπει να καταλάβετε, να το αντιληφθείτε μια και καλή, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, ότι δεν έχετε σε αυτή την αίθουσα το προνόμιο της κοινωνικής ευαισθησίας. Καταλάβετέ το πολύ καλά. Και δεν το έχετε, διότι κατεξοχήν σήμερα, κ. Τσίπρα, οι κάτοικοι της Δυτικής Αθήνας και των υπόλοιπων υποβαθμισμένων συνοικιών της χώρας πληρώνουν τις επιπτώσεις της δική σας πολιτικής. Όταν θα έρθει η ώρα να μειωθεί το αφορολόγητο κ. Τσίπρα - διότι θα μειωθεί με βάση τις διατάξεις που έχετε ψηφίσει - και θα κατέβει στις 5.700 ή 5.600 ευρώ, ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό κ Τσίπρα; Οι πλούσιοι ή οι φτωχοί; Όταν θα μειωθούν κι άλλο οι συντάξεις με το τέταρτο Μνημόνιο το οποίο ήδη έχετε νομοθετήσει - και θέλετε να μας κάνετε να το ξεχάσουμε - ποιος θα πληρώσει τη νύφη κ. Τσίπρα; Οι πλούσιοι ή οι φτωχοί; Όταν στη Δυτική Αθηνά σήμερα - δεν ξέρω ποια είναι τελευταία φορά που την επισκεφθήκατε θα σας συνιστούσα πραγματικά και το λέω με καλή διάθεση να κάνετε μία βόλτα να δείτε την κατάσταση που επικρατεί - επικρατούν σήμερα συνθήκες γενικευμένης ανομίας, στο Μενίδι, στα Άνω Λιόσια, στο Καματερό, ποιος πληρώνει τη νύφη κ. Τσίπρα; Οι φτωχοί ή οι πλούσιοι οι οποίοι μπορούν να εξασφαλίσουν για τη δική τους φροντίδα; Αρκετά, λοιπόν, με αυτήν την καραμέλα της ταξικής κοινωνικής ευαισθησίας. Οι πιο αδύναμοι δυστυχώς είναι τα θύματα της δικής σας πολιτικής.

Και μιας και για άλλη μια φορά αναφερθήκατε στο ζήτημα του κ. Βαρουφάκη και το τι είναι γνωστό και τι δεν είναι γνωστό, θα σας πω για άλλη μία φορά κ. Τσίπρα ότι όχι δεν είναι όλα γνωστά. Και το τι έγινε εκείνο το πρώτο επτάμηνο του 2015 δεν ξεπλένεται από το γεγονός ότι κερδίσατε ακόμα μια εκλογή το Σεπτέμβριο του 2015. Και δεν ξεπλένεται πρωτίστως, διότι οι συνέπειες οι οικονομικές από αυτό το καταστροφικό επτάμηνο εξακολουθούν να μας συνοδεύουν. Capital controls εξακολουθούμε να έχουμε. Η ζημιά η οποία έγινε στις τράπεζες ήταν τεράστια. Περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού Δημοσίου εξαϋλώθηκαν. Η οικονομία βούλιαξε σε ύφεση. Το τρίτο Μνημόνιο ήταν το αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών επιλογών. Το τέταρτο Μνημόνιο - δηλαδή οι μειώσεις μισθών και συντάξεων και η μείωση του αφορολόγητου, το οποίο δεσμεύει τη χώρα από

το 2019 και μετά - είναι το αποτέλεσμα της κυβερνητικής σας ανικανότητας μετά το Σεπτέμβριο. Και αυτός ο λογαριασμός είναι όλος δικός σας κ. Τσίπρα.

Επομένως, μην προσπαθήσετε να μας πείσετε και να πείσετε την ελληνική κοινωνία ότι αυτή είναι μία περίοδος η οποία ενδιαφέρει μόνο τους ιστορικούς. Δεν ενδιαφέρει μόνο τους ιστορικούς. Οι επιπτώσεις της είναι σήμερα εδώ μαζί μας. Και οι αποκαλύψεις είναι τέτοιες που αργά ή γρήγορα θα μάθουμε την αλήθεια. Εσείς θα έπρεπε να είστε ο πρώτος ο οποίος θα έχει το θάρρος, σ’ αυτήν εδώ την αίθουσα, να πει ναι να γίνει Εξεταστική Επιτροπή, να μάθουμε την αλήθεια. Να καταθέσετε και εσείς τις δικές σας απόψεις, να έρθει και ο κ. Βαρουφάκης. Επιμένετε να παρουσιάζετε τον κ. Βαρουφάκη ως περίπου σύμμαχο της Νέας Δημοκρατίας. Θα σας το πω ξεκάθαρα: Ο κ. Βαρουφάκης έχει τεράστια, τεράστια ευθύνη για το τι έγινε εκείνη την περίοδο. Μεγαλύτερη ευθύνη έχετε εσείς, όμως που τον διορίσατε, που συνεννοηθήκατε μαζί του και που τον ανεχθήκατε επτά μήνες.

Δύο Εξεταστικές έχουμε ζητήσει κ. Τσίπρα εγγράφως. Μία Εξεταστική αφορά το τι έγινε το πρώτο επτάμηνο του 2015 και η δεύτερη Εξεταστική αφορά την περίπτωση του κ. Καμμένου. Η συζήτηση για την περίπτωση του κ. Καμμένου θα γίνει μετά τις θερινές διακοπές και εκεί θα πρέπει να εξηγήσετε στο Σώμα γιατί με τόσο πάθος υπερασπίζεστε έναν Υπουργό, ο οποίος δημόσια έχει ομολογήσει ότι συνομιλεί με έναν καταδικασμένο για ναρκωτικά στις φυλακές. Ξέρω ότι θα είναι μια δύσκολη συζήτηση για εσάς. Γι’ αυτό πάρτε δυνάμεις στις διακοπές να έρθετε φορτσάτος όταν ξανάρθετε.

Τριτολογία του Πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, 

Μιας και ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μου ευχήθηκε σε ήπιο και πράγματι τόνο αστικής ευγένειας «καλές διακοπές» δεν θα τον κακοκαρδίσω. Άλλωστε φαίνεται ότι τις χρειάζεται ο ίδιος ιδιαίτερα. Πράγματι η δευτερολογία σας ήταν σε ήπιους τόνους ακριβώς για να αποφύγετε να ταυτιστείτε με αυτό για το οποίο σας κατηγόρησα, για τα πολλά νεύρα. Δύο πράγματα όμως θα πω, κύριε Μητσοτάκη.

Κύριε Μητσοτάκη, εμείς δεν διεκδικούμε το προνόμιο της κοινωνικής ευαισθησίας, αλίμονο! Όμως, ο ελληνικός λαός και ιδίως αυτοί που εμείς θέλουμε να εκπροσωπούμε και γι’ αυτό πολλές φορές μας κατηγορείτε για ταξική μεροληψία και κοινωνική μεροληψία -και σήμερα το είπατε, ότι θέλουμε να τους εξισώσουμε τάχα μου όλους προς τα κάτω και δεν αφήνουμε κάποιους να σκαρφαλώσουν- αυτές, λοιπόν, οι κοινωνικές κατηγορίες έχουν μνήμη και ξέρουν πάρα πολύ καλά ποιοι ήταν αυτοί οι οποίοι διαχειριστήκανε τις προσδοκίες, τις ελπίδες τους σε ένα πελατειακό κράτος το οποίο εσείς οικοδομήσατε όλα αυτά τα χρόνια, ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι λεηλάτησαν τις δυνατότητες αυτού του τόπου χωρίς να φτιάξουν καμία υποδομή για αυτούς τα χρόνια της ανάπτυξης και ξέρουν και ποιοι είναι αυτοί που χρεοκόπησαν τη χώρα. Και τα χρόνια των μνημονίων, την πρώτη καταστροφική πενταετία, -διότι δεν πέσατε με αλεξίπτωτο στη χώρα, κύριε Μητσοτάκη, Υπουργός των κυβερνήσεων Σαμαρά - Βενιζέλου ήσασταν- αυτούς τους ανθρώπους τους αντιμετωπίσατε σχεδόν σαν ανθρώπους ενός κατώτερου θεού. Κι αυτό φαίνεται όχι μόνο από τις περικοπές που κάνατε, αλλά και από την επιλογή σας να αντιμετωπίσετε με εχθρότητα, με μίσος ανθρώπους οι οποίοι ως επί το πλείστον προέρχονται από αυτά τα κοινωνικά στρώματα, όπως για παράδειγμα τις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, που δικαιώθηκαν τώρα χάρη στις δικές μας προσπάθειες.

Εμείς, κύριε Μητσοτάκη, πράγματι παραλάβαμε τη χώρα σε μια κατάσταση πρωτοφανούς λεηλασίας, ασφυξίας, χρεοκοπίας. Εσείς την αφήσατε εκεί και είχατε φτιάξει και το σχέδιο της «παρένθεσης».

Όμως βήμα το βήμα, με σκληρή δουλειά καταφέρνουμε και ανοίγουμε δρόμους προοπτικής. Μέσα σε αυτή την πολύ δύσκολη προσπάθεια έχουμε πάντοτε την έγνοια μας για εκείνες τις κοινωνικές κατηγορίες τις οποίες εσείς αξιοποιήσατε ως πελατειακό προσωπικό και την πρώτη καταστροφική πενταετία εξωθήσατε στον Καιάδα.

Θέλω, λοιπόν, -να το πιστέψετε αυτό, γιατί δεν θα σας κάνουν καλό, επαναλαμβάνω, ούτε τα νεύρα ούτε η διαρκής επιστροφή στο παρελθόν- η πολιτική αντιπαράθεση να γίνει πάνω στα προγράμματα και στις θέσεις για το μέλλον, για την επόμενη μέρα. Τι έχετε να αντιπαραβάλετε εσείς πέρα από την μεμψιμοιρία, τη διαρκή σας καρτερία μπας και σκοντάψουμε και στην πρώτη αξιολόγηση και στη δεύτερη αξιολόγηση, τη μιζέρια με την οποία αντιμετωπίσατε την επιτυχή έξοδο της χώρας στις αγορές, τη διαρκή σας προσπάθεια να υπονομεύετε ό,τι θετικό μπορεί να δημιουργηθεί σε αυτόν τον τόπο που έχει πράγματι δεινοπαθήσει όλα αυτά τα χρόνια;

Ελάτε λοιπόν να μιλήσουμε για αυτούς τους ανθρώπους σήμερα και αύριο. Γιατί η πρώτη νομοθετική πρωτοβουλία που εμείς φέραμε στο Κοινοβούλιο ήταν για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, που εσείς δεν πιστεύατε, δεν θέλατε να αποδεχθείτε ότι υπάρχει ο όρος «ανθρωπιστική κρίση» στον τόπο.

Και σήμερα έχουμε 1,57 δισεκατομμύρια ευρώ από περίπου 650 εκατομμύρια για το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης, για αυτούς τους ανθρώπους, και το 2019 θα έχουμε 2,57 δισεκατομμύρια ευρώ για αυτούς τους ανθρώπους, τα οποία εσείς τα ονομάζετε «φιλανθρωπία», «ψίχουλα», μας λέτε ότι τα σχολικά γεύματα είναι φιλανθρωπία, ενώ πράγματι εμείς θέλουμε σε συνθήκες κρίσης, διάλυσης, λεηλασίας, που εσείς φέρατε, να οικοδομήσουμε ξανά ένα κοινωνικό κράτος, το οποίο δεν οικοδομήσατε εσείς τα χρόνια της μεγάλης ευμάρειας.

Κύριε Μητσοτάκη, θέλω να κλείσω λέγοντάς σας ότι οι μεγάλες μας διαφορές στον χώρο της εκπαίδευσης είναι δεδομένες, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτό. Και μην προσπαθείτε τώρα να παριστάνετε εσείς ότι έρχεστε για να ενδιαφερθείτε με την κοινωνική πλειοψηφία. Όπως και σε εμάς, στην πολιτική μας, υπάρχει -και το παραδέχομαι- κοινωνική μεροληψία και ταξική μεροληψία πολλές φορές, έτσι και από τη δική σας πλευρά υπάρχει.

Όμως η μεροληψία που εσείς αποπνέετε από τις προθέσεις και από τις προτάσεις σας είναι η μεροληψία για τους λίγους, η μεροληψία για αυτούς οι οποίοι τα κατάφεραν και στα χρόνια της ανάπτυξης και δεν τράβηξαν κουπί στα χρόνια της κρίσης.

Κλείνω λοιπόν λέγοντάς σας ότι πράγματι ελπίζω αυτές οι διακοπές, τουλάχιστον, να σας απαλείψουν λίγο τα νεύρα, διότι η πολιτική ζωή του τόπου χρειάζεται συγκρούσεις πάνω στα πραγματικά επίδικα.

Αντί να καταθέτετε κάθε δεκαπέντε μέρες πρόταση για εξεταστική επιτροπή, ασχοληθείτε με τα προβλήματα τα πραγματικά και με τις προτάσεις σας για το πώς η χώρα θα βγει από την κρίση και θα ανοίξει ένας διάδρομος εξόδου. Είτε το θέλετε είτε όχι, εμείς ανοίγουμε διάδρομο εξόδου. Και στον χώρο της Παιδείας κάνουμε μεγάλες θεσμικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος και στη δημόσια διοίκηση και στο κοινωνικό κράτος. Ταυτόχρονα όμως ανοίγουμε την προοπτική της εξόδου από το τέλμα της χρεοκοπίας, στο οποίο εσείς βυθίσατε τον ελληνικό λαό και τη χώρα.

Όσους Μαδούρο και να ανακαλύψετε, όσο κι αν κάνετε τον κ. Βαρουφάκη βασικό σας σύμμαχο στην πολιτική σας, δεν θα καταφέρετε να πείσετε τον ελληνικό λαό, γιατί σας έχει κρίνει στο παρελθόν και γιατί κυρίως δεν έχετε άποψη για την επόμενη μέρα. Κάντε, λοιπόν, εξεταστικές επιτροπές για να ανακαλύψετε τις αιτίες των προβλημάτων σας και η αιτία των προβλημάτων σας είναι ότι χρεοκοπήσατε τη χώρα, είναι ότι έχετε μια ταξική μεροληψία απέναντι στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία και δεν έχετε πρόταση θετική για τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.

Γι’ αυτό και το 2019, όταν ο ελληνικός λαός θα συγκρίνει το πού ήμασταν όταν παραλάβαμε και πού θα είμαστε όταν θα ξαναπάμε στην κάλπη, δεν θα επιλέξει εσάς, όσο κι αν στήνετε ευχάριστες επικοινωνιακές παραστάσεις πάνω σε σανό.

με πληροφορίες από  το esos.gr

.esos.gr

Αν βρήκατε το άρθρο ενδιαφέρον κλικ ΕΔΩ

Για άμεση ενημέρωση ακολουθήστε μας στο facebook & στο twitter