Ροδόπη: Το παράπονο του βαμβακοκαλλιεργητή

 

Τον συναντήσαμε να καίει τα χόρτα στο χωράφι του. Ο Ηλίας Δημητριάδης από την Νέα Καλλίστη μόλις είχε αλωνίσει. 150 κιλά βαμβάκι το στρέμμα ήταν το «κέρδος» μιας δουλειάς που ξεκίνησε την Άνοιξη. Φθινόπωρο πια και τα νέα που φτάνουν από τα εκκοκκιστήρια δεν προκαλούν χαμόγελα. «37 λεπτά το κιλό, ίσα- ίσα για την κομπίνα.» λέει ο κος Ηλίας κι εξηγεί γιατί πήγε φέτος άσχημα η προσπάθεια. Ο κος Ηλίας Δημητριάδης, αγρότης από τον οικισμό της Νέας Καλλίστης 

 

« Στην αρχή μόλις φύτρωνε το βαμβάκι το χτύπησε χαλάζι, μετά έκανε μια εβδομάδα βροχή και έγινε όλο το χωράφι «λίμνη». Ύστερα έμεινε πολύ λίγο, αραιά οι ρίζες, είπα να το χαλάσω, δεν το χάλασα, το αφήσαμε δυστυχώς και δεν πήραμε τίποτα. Κάτω από 400 κιλά δεν έπαιρνα άλλες χρονιές. Μόνο χόρτο δεν έχει τίποτα άλλο, είμαστε πολύ χάλια.» ανέφερε και πρόσθεσε πως 30 ευρώ, 70 κιλά, απαιτούνται για την πληρωμή της βαμβακο-συλλεκτικής μηχανής. 

 

«Με τα 80 κιλά πού πρώτα; Σπορά, φάρμακα, ΔΕΗ κ.α. Γύρω στα 250 ευρώ το στρέμμα έχει έξοδα το βαμβάκι γιατί κάθε λίγο το ραντίζουμε, για σκουλήκια, για άλλα ζωύφια, για χόρτα τρεις φορές. Με το βαμβάκι δεν καλύπτονται με τίποτα τα έξοδα. Δίνουν αυτή την ενίσχυση και φέτος τα έξοδα θα «φάνε» και την επιδότηση δεν θα μείνει τίποτα για τον παραγωγό.»

 

«Έτσι είναι η εικόνα και για τους άλλους συναδέλφους σας;» ρωτήσαμε τον έμπειρο παραγωγό «Έτσι» απάντησε φανερά στεναχωρημένος προσθέτοντας πως «Όλοι αλωνίζουν και παίρνουν τα ίδια κιλά. Ορισμένοι μπορεί να πήγαν λίγο καλύτερα, αλλά ένα 80% των αγροτών έχουν την ίδια μοίρα.»

Φέτος είναι ορατός και ο κίνδυνος απώλειας του πλαφόν, καθώς το όριο είναι τα 170 κιλά. «Παίρνει ο αγρότης από άλλους που έχουν λίγο παραπάνω παραγωγή και καλύπτει το πλαφόν για να πάρει την επιδότηση. Ο κόπος μας δεν πληρώνεται. Είναι αυτό που λένε: «χάλια μαύρα».» δηλώνει και προσθέτει ξανά «Να κοιτάξουν λίγο τον αγρότη είμαστε μέσα στη θάλασσα χωρίς βάρκα. Είμαστε χάλια μαύρα.»
Αναφέρει ένα ακόμη παράδειγμα από τη δική του καθημερινότητα για να πείσει για την αναγκαιότητα να ληφθούν μέτρα υπέρ του αγρότη. 

«Πήγα να πληρώσω το ΕΦΚΑ της γυναίκας μου, ενώ άλλα ασφαλιστικά ταμεία είχαν πρόβλεψη για αυτούς που έπαθαν ζημιά από τον κορονοϊό, ο αγρότης μας είπαν δεν έπαθε ζημιά, «θα πληρώσεις όλο το ποσό» είπε. Όλοι έπαθαν ζημιά, ο αγρότης τίποτα.»

Ο κος Ηλίας Δημητριάδης δεν κρύβει την αγωνία του για τους νέους σε ηλικία συναδέλφους του. «Αλίμονο στους νέους αγρότες που πιάστηκαν και ξεκίνησαν την αγροτική ζωή, θα είναι χρεωμένοι μια ζωή. Σπόρος, φάρμακα, ΔΕΗ, πετρέλαιο όλα πάνω, τα εφόδια πάνω και η λίγη παραγωγή πωλείται με την τιμή της πεσμένη. 37 λεπτά ανοιχτή τιμή λένε και πέρσι έλεγαν 40 λεπτά ανοιχτή τιμή και υπόσχονταν ότι κάτι θα δώσουν και στο τέλος, δεν έδωσαν, όμως, τίποτα ούτε μια δεκάρα.» σημείωσε και πρόσθεσε «Για τους νέους που έρχονται στον Πρωτογενή Τομέα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Ύστερα λένε ότι φεύγουν από τα χωριά και μαραζώνουν οι οικισμοί.Όλα τα χωριά ερήμωσαν. Ακόμη και τα κεφαλοχώρια. Πόσο μάλλον οι μικροί οικισμοί.»

Τον αφήσαμε στο ίδιο χωράφι να συνεχίζει την δουλειά του με τις ίδιες σκέψεις συντροφιά. Μια καλλιεργητική χρονιά πήγε στράφι. Με τον ιδρώτα και τον κόπο του να παραμένουν χωρίς ανταμοιβή.

ert.gr

 Αν βρήκατε το άρθρο ενδιαφέρον κλικ ΕΔΩ
Για άμεση ενημέρωση ακολουθήστε μας στο facebook και στο twitter